Hoi,
Ik heb je berichtje lezen, en natuurljk schrok ik daar best van. Niet dat het zo is gelopen bij je, maar omdat ik dat heel erg voor je vind. Ik was al op de hoogte dat we erg moesten oppassen met mevrouw Utari. Ook die verhalen waren bij ons bekend, dus ik ging er tot op het laatste moment erg sceptisch mee om. Zelfs in het vliegtuig heeft het door mjn hoofd gespeeld, zowel bij mij als bij mijn ouders. Eenmaal daar aangekomen en dat ze toen voor mijn neus stonden was het heel bizar. De gelijkenissen waren té overduidelijk. Ik lijk ongelooflijk veel op mijn moeder, dat zou inhouden dat ze wel heel erg haar best heeft gedaan om iemand te zoeken die op mijn moeder zou lijken. Je gaat sowieso wel zoeken naar gelijkenissen, en meestal vind je er ook wel wat. Maar een bepaalde lichamelijke aandoening die ik heb, heeft mijn moeder ook. En daardoor ben ik er vrijwel zeker van dat ze het is. Ik ben een soort evenbeeld van mijn moeder..... En ook lichamelijke dingen van mijn vader, waar ik niet echt blij mee ben. Tja...... Nee, ik ben ervan overtuigd dat het mijn ouders zijn. Zoveel toeval gaat er bij mij namelijk niet in.
Mevrouw Utari heeft van ons geen groot geld bedrag ontvangen. Het bedrag wat ik haar heb gegeven (dat hebben we zelf gedaan) is niet bijzonder om te noemen. Het was zelf niet eens aan de orde totdat ik in Indonesie was, maar ik wilde haar wel op deze manier bedanken.
Maar ik begrijp dat je het misschien vervelend vindt om dit hier te bespreken. Je mag me altijd mailen...
besje0201@hotmail.com. Ik hoop een keertje een mail van je te zien.
Gr Yaneke
Gelogd 