Surinamereis mei 2006
May 2006
Surinamereis mei 2006
Surinamereis mei 2006
Contact bureau Familierechtelijke Zaken en andere instellingen
Afgelopen meivakantie zijn wij, Marlies Lambers (voorzitter van Meiling) en Elza van Vliet (landencontactpersoon Suriname) in Suriname geweest.
We hebben in Suriname verschillende instanties bezocht, waaronder Bureau Familierechtelijke Zaken en het ministerie.
Zoals misschien wel bekend is het aantal adopties vanuit Suriname sinds april 2005 terug gelopen en hebben we helaas nog maar drie kindjes kunnen voorstellen.
Voor ons was niet duidelijk wat daar de oorzaak van was. Dit was dus een belangrijk gesprekspunt. Helaas zijn we niet met goede berichten naar huis gekomen.
In Suriname zijn ze bezig om meer kindjes in eigen land op te vangen, zij willen daarvoor de mogelijkheden voor pleegzorg verder uitbouwen. Dit heeft tot gevolg dat er minder kinderen voor adoptie in aanmerking gaan komen.
Als Meiling staan wij daar achter. Ieder kind wat op een goede manier opgevangen kan worden in het eigen land, daar zijn we blij mee. We hopen echter dat daardoor toch geen kinderen buiten de boot gaan vallen of langdurig in kindertehuizen zullen worden ondergebracht.
Reden voor Meiling om wel in gesprek te blijven met de betrokkenen in Suriname en hen, iets wat wij tijdens onze reis ook gedaan hebben, duidelijk te maken dat adoptie voor kinderen, bijv. special needs kinderen, die moeilijker plaatsbaar zijn in een gezin wel een goede optie is.
Dat wij Nederland gezinnen/ouders hebben die een kindje met een dergelijk rapport goed kunnen en willen opvangen.
Ook nu wij terug in Nederland zijn, zijn we daar nog steeds mee bezig.
Mw. Bughwandass van Bureau Familierechtelijke zaken geeft ook duidelijk aan dat het absoluut niet de bedoeling is dat het Surinamekanaal gaat sluiten.
Alleen is het niet meer mogelijk om aan te geven om hoeveel kinderen het ongeveer per jaar zal gaan. Dat maakt het dus moeilijk. Voor ons als medewerkers van Meiling, maar ook zeker voor alle wachtende ouders. Er is veel meer onzekerheid gekomen over de toekomst en de wachttijden.
Daarom houden wij intensief contact met Suriname om daar waar mogelijk duidelijkheid te creëren en ieder kindje wat voor adoptie in aanmerking komt nog steeds een goed thuis te bieden.
Illegale adoptie
Ook tijdens ons verblijf in Suriname werden we geconfronteerd met zaken waarin illegale adoptie een rol speelt. Hoe jammer om dat te horen. Het draagt absoluut niet bij aan een goed beeld van adoptie en aan de bereidheid van Suriname om mee te werken aan adoptieprocedures. Door deze illegale adopties wordt het alleen maar moeilijker voor adoptiefouders die wel de legale weg behandelen om een kindje te adopteren. En daarmee zijn niet alleen deze ouders gedupeerd, maar ook beslist alle kinderen die daardoor in een gezin op zouden kunnen groeien.
We hebben ook aan alle betrokkenen duidelijk aangegeven dat het voor Meiling absoluut onbespreekbaar is en dat wij, dat wat in ons vermogen ligt, zullen doen om illegale adoptie tegen te gaan.
Follow-uprapportages
Voor dat wij vertrokken hebben we alle ouders met een kind uit Suriname geprobeerd te bereiken om ook dit jaar weer hun follow-uprapportage te maken en aan ons toe te sturen. Gelukkig gingen we met een hele dikke map naar Suriname. Maar hij had nog veel dikker kunnen zijn. Want niet alle ouders geven een reactie terug in de vorm van de follow-uprapportage of een boodschap hoe zij met hun follow-uprapportage om gaan.
Misschien wel omdat zij verhuisd zijn en hun nieuwe adres niet bij Meiling hebben achter gelaten. De rapportages waren erg welkom, zowel bij Bureau Familierechtelijke zaken en het ministerie van Justitie in Suriname.
Op deze manier hebben wij de instanties laten zien dat wij ook hen op de hoogte willen houden van de ontwikkelingen van het uit Suriname geadopteerde kind.
Wat niet wil zeggen dat alle rapportages gelezen zijn, maar de foto’s van de kinderen maken al heel veel duidelijk.
Tijdens ons verblijf werd al twee keer door biologische ouders of familieleden gevraagd of er nieuwe foto’s waren van de kinderen of misschien zelfs wel een tekening. Een familie konden we blij maken, de anderen helaas niet. Van hen is er al langere tijd geen rapportage meer opgestuurd, terwijl de familie wel blijft vragen hierom. Zo jammer…..
Op Bureau Familierechtelijke zaken werd verteld dat de familie/ouders van het kind de foto’s mee mogen nemen. Er blijft slechts een foto achter bij Bureau Familierechtelijke Zaken voor het dossier. Mw. Bughwandass vertelde hoe blij ze daar mee zijn, maar dat familie/ouders vaak nog blijer zijn als er ook nog een tekening bij is die speciaal voor hen gemaakt is.
Opnieuw is de grote waarde van de follow-uprapportages gebleken. Ook op deze plaats dank aan alle ouders die een rapportage hebben opgestuurd of op een andere wijze rapporteren aan Bureau Familierechtelijke Zaken hoe het gaat met het door hen geadopteerde kind.
Jubileum Samuël
Naast het bezoek aan de instellingen hebben wij in Suriname het jubileum mee mogen vieren met kinderhuis Samuël. Zij bestaan inmiddels veertig jaar.
Het vieren van het Jubileum werd begonnen met een kerkdienst. In deze dienst werd door alle kinderen een bijdrage geleverd. Van een lied met tamboerijnen tot een mooie dans. De kinderen waren allemaal heel mooi gekleed. Zij hadden alle de traditionele kleding aan, behorend bij hun afkomst. Heel bijzonder om te zien en mee te maken.
Tijdens de dienst werd er ook een bijdrage geleverd door zowel het Nederlandse als Surinaams bestuur van het kinderhuis, als ook door de (oud)medewerkers.
De dienst straalde veel dankbaarheid en blijdschap uit.
Daarna zijn we meegegaan om samen met andere genodigden te eten in Samuël zelf.
Naast dat het gezellig was om met elkaar te eten, is het goed om te zien dat het huis zich in redelijk goede omstandigheden bevindt. En steeds verder opgeknapt wordt door Dirk-Jan.
Naast dat het gezellig was om met elkaar te eten, is het goed om te zien dat het huis zich in redelijk goede omstandigheden bevindt. En steeds verder opgeknapt wordt door Dirk-Jan.
Helaas begon het heel hard te regenen op dat moment, maar ook daar valt wel een mouw aan aan te passen. De kinderen lieten zich niet uit het veld slaan door de regen.
Speciaal voor de gelegenheid stond er een grote trampoline en springkussen. Het springkussen zakte in door de regen. Maar springen op de trampoline kan wel….. Totdat ook de trampoline te glad wordt.
Ter gelegenheid van het jubileum heeft Meiling een grote glijbaan gegeven, waar ook al veel gebruik van werd gemaakt door de kinderen.
Daarnaast hebben we ook voor alle kinderen een cadeautje meegenomen. De koffer was flink vol toen we vertrokken en bijna leeg toen we naar huis gingen.
’s Avonds was er nog een receptie ter gelegenheid van het jubileum waar ook wij naar toe gegaan zijn.
Het was een hele vrolijke dag, ondanks de grote regenbuien.
Bezoek kinderhuizen
Tijdens ons verblijf hebben we ook nog een (kort) bezoek gebracht aan drie andere kinderhuizen. NL. het Lotjeshuis, Bethel en de Mariahoeve.
Het Lotjeshuis zit nu nog in een oude behuizing, gelukkig wordt er inmiddels nieuw gebouwd voor de kinderen. Het is nu erg donker en somber.
De Mariahoeve is het huis van Nesta en John. Zij vingen in het verleden al kinderen op voor o.a.. Meiling, maar bieden ook andere kinderen een warm plekje om te wonen. Zij hebben er voor gekozen om het aantal kinderen uit te breiden en hebben daarvoor hun huis verbouwd. Er is niet alleen ruimte gekomen voor meer kinderen, maar zij hebben ook ruimte gemaakt voor de biologische moeders van de kinderen. Zodat zij hen ook voor korte periodes kunnen opvangen of zij langs kunnen komen om hun kinderen te bezoeken.
Zij hebben hun huis daarom ook een naam gegeven. Op 27 april, helaas net voor onze aankomst in Suriname, is het huis ingezegend door een priester en heef t het de naam Mariahoeve gekregen.
En dan zijn we ook nog naar Bethel geweest. Bethel ligt een eind buiten de stad Paramaribo. Een bijzonder huis waar ook voor oudere kinderen een mogelijkheid is om opgevangen te worden. Ook daar troffen we mensen aan met een groot en liefdevol hart voor de kinderen waar zij voor zorgen.
Zowel Marlies als ik (Elza) waren nog niet eerder in Suriname geweest. Wat is het goed om alles te mogen zien en mensen te mogen spreken. Dan weet je ook waar je het als voorzitter of landencontactpersoon over hebt en over wie je het hebt.
Het was een waardevol bezoek, ook al hadden we graag andere berichten mee terug gebracht voor alle wachtende ouders.
Regentijd
Tijdens ons bezoek aan Suriname was het al regentijd. Ook wij hebben tijdens ons verblijf regelmatig een flinke bui regen gehad. Een ochtend heeft het uren achter elkaar geregend. Volgens onze taxichauffeur kon ieder moment de straat onder water lopen, komend vanuit de rivier die door Paramaribo stroomt. Dat viel gelukkig allemaal mee. En het werd weer droog en door de zon en de warmte verdampte heel veel water ook weer.
Pas toen we weer terug waren kwam het bericht van de rampzalige gevolgen van de overstromingen in een groot gebied van de binnenlanden van Suriname. Daar heeft de regen duidelijk meer gevolgen gehad dan voor ons en de inwoners van Paramaribo.
Zoals al eerder op de site te lezen zal Meiling in de tijd van de wederopbouw onderzoeken welke mogelijkheden om vanuit projecthulp een bijdrage daar aan te leveren.
Digitale camera
Tot slot nog een klein moment van plezier wat ik heb mogen delen met de kinderen uit Samuël. Want een digitale camera kennen ze niet. En hé, je ziet jezelf direct terug op het schermpje van het toestel. Een reden voor veel plezier en een heel aantal foto’s van een lachende kinderen.
Al met al een heel mooi bezoek aan Suriname, waar er hopelijk nog veel van volgen.
Elza van Vliet
Landencontactersoon Suriname