Transcript interview Netwerk Geert-Jan Lassche - Hoksbergen

>From: @netwerk.tv>
>To: Geertjan Lassche <geertjan@hotmail.com>
>Subject: gesprek Hoksbergen
>Date: Tue, 13 Mar 2007 16:36:44 +0100
>
>Hoi Geertjan,
>
>Mijn batterij van mijn telefoon is op, dus ik ben even onbereikbaar.
>
>Zie onderstaand (tegenstrijdig) verhaal van Hoksbergen over MASOS en/of zie
>bijlage.
>
>
>Hoksbergen (gesproken 13/3/2007)
>
>Ik ken de organisatie MASOS. Via een contactpersoon van Wereldkinderen ben
>ik met Andal Tangavel, de directeur van MASOS, in contact gekomen.
>
>Twee jaar geleden (2005) was ik in India. Ik wilde langs Andal Tangavel
>gaan, belde voor een afspraak. Ik kreeg zijn zoon aan de telefoon die zei
>dat zijn vader problemen had. Andal Tangavel, directeur van MASOS, is (tien
>jaar geleden) opgepakt vanwege kidnapping.
>Ik heb geen contact meer met hem. Ik ben er ontstemd over. Mijn vertrouwen
>is beschaamd.
>Ik denk dat hij gewoon stom is geweest. Niet kwaadaardig stom. Het is een
>fatsoenlijke familie. Zij leefden simpel en eenvoudig. Hij is zelf
>waarschijnlijk ook beduveld.
>
>In het begin van de jaren negentig is de vergunning van MASOS ontnomen. Ik
>wist dat de vergunning ontnomen was. De reden van het intrekken van de
>vergunning was voor mij onduidelijk. Het had iets te maken met strengere
>regelgeving, over het aantal kinderen dat naar het buitenland ging en het
>geven van bepaalde zorg. Tangavel heeft nooit iets verteld over het
>intrekken van de vergunning. De vergunning bleef vijf, zes jaar
>ingetrokken.
>
>Eind jaren negentig, ik denk 1998, kreeg MASOS de tweede vergunning.
>Ik gaf Tangavel adviezen toen hij deze vergunning kreeg voor
>(internationale) adoptie. Bijvoorbeeld dat hij goed de adressen moest
>bewaren van de biologische ouders. Hoe hij de alleenstaande moeders moest
>bijstaan, moest omgaan met kinderen.
>
>Ik heb Wereldkinderen benaderd of zij wilde adopteren van MASOS. Zij hadden
>al een ander kanaal in India, en vonden de provincie te ver, had dus geen
>interesse. Ik heb ook contact opgenomen met Noorwegen en Zweden.
>
>Ik weet niet of er kinderen van MASOS naar MSS zijn gebracht. Of dat er
>kinderen van MASOS naar Nederland gingen. Dat kan zijn. De kans is niet zo
>groot dat dat gebeurde. Anders had Andal Tangavel dat gezegd. Of er
>kinderen
>naar andere tehuizen gingen? Ik weet niet naar welke tehuizen. 50% van de
>kinderen was voor binnenlandse adoptie, 50% voor buitenlandse adoptie.
>Buitenlandse adoptie, daar waren ze erg op, want daar verdiende ze meer op.
>
>Vijf, zes jaar (2002) geleden is de tweede vergunning van MASOS ontnomen.
>Door verkeerde praktijken. In een bepaald geval was de herkomst van een
>kind
>onduidelijk. Ik weet daar niet veel van.
>
>Andal Tangavel is advocaat, een notabele, een handige vent. Hij had toen
>nog
>niets met adoptie te maken. Het was een idealistische man.
>Hij had een flink stuk land buiten Madras. Hij wilde daarmee geld
>verdienen.
>Hij had verschillende projecten. Indiase vrouwen maakte tapijten. Daarna
>had
>hij een bananenplantage. Daar is hij mee gestopt. Ik vond dat zonde. Zijn
>vrouw is onderwijzeres.
>
>In de jaren zeventig ben ik bij de plaatsing van een zonneboiler op het
>MASOS-gebouw geweest, dat was een project van Wereldkinderen.
>
>
>Mijn bezwaren tegen Meiling:
>
>- het voornaamste doel van Meiling is het zoeken van kinderen bij ouders,
>i.p.v. andersom
>- de kinderen die geplaatst werden waren ouder
>- ik hoorde het verhaal van Tjebbe Strubbe, schandalig natuurlijk
>- als er al klachten waren, dan was het over Meiling (deze klachten heb ik
>nooit genoteerd)
>- Meiling is een vrijwilligersorganisatie
>- de voorzitter van Meiling is een autoritaire flapdrol
>- bekijk RondomTien van ?97/?98
>- Ministerie van Justitie trok de vergunning niet in omdat de klachten over
>Meiling niet duidelijk en eenduidig genoeg waren
>- onduidelijke financiën
>
>Wereldkinderen heeft mij ooit eens gevraagd om naar twee kinderen te kijken
>in die regio (waar Meiling nu zit). Om te kijken of ze in aanmerking konden
>komen voor adoptie. De oudste kon niet meer. Het kind was zwaar gestoord.
>De
>jongste van twee kon nog wel in aanmerking komen voor adoptie. Zo?n
>kindertehuis wil die kinderen gewoon kwijt.
>Ik was dan ook verbaasd dat Meiling in die regio in India zat. Ik dacht:
>klopt dat wel? Zijn ze wel deskundig?
>
>
>Sazas Bhaskar (saras1955@yahoo.com) woont in Chennai en promoveert bij mij
>op adoptie.
>
>In Madras gaf ik lezingen over adoptie en ontwikkelingen van jonge
>kinderen.
>
>Ik ben bevriend met mrs. Andal Damodaran. Zij is de president van ICCW,
>Indian Child Center Welfare. Als ik in India ben, ben ik een VIP.
>
>In januari 1975  kwam ik de eerste keer terug uit India. Mijn vrouw en ik
>zijn daarna projecthulp begonnen. Het was in die tijd een andere sfeer. Ik
>had een container vol met spullen uit India. Die verkochten we vanuit ons
>huis. De opbrengst ging naar Wereldkinderen. De Wereldkinderen-winkel is
>gestart door mij.
>
>