Rowena (43) werd als baby afgepakt van haar moeder - nu vliegt ze terug naar Bangladesh voor een ontmoeting
Rowena (43) was taken from her mother as a baby - now she flies back to Bangladesh to meet
It came out of nowhere at the end of December: the announcement that Rowena van der Wekken was not voluntarily donated as a baby, but was taken from her mother in Bangladesh. And that she is now looking for her. It turned the life of the Vlissingen upside down, but at the same time she sees it as an opportunity. The suitcases were packed, and today Rowena flies back to Dhaka after 43 years to meet her family.
A photo album is ready on the kitchen table of Rowena's house in Vlissingen. Mother Rezia should soon give an impression of how Rowena (43) has fared in all those years. Photos of her childhood, holiday snaps and photos of her two daughters and other family members. In the hall there is a large suitcase and there is also an empty one. "For all the souvenirs," explains Rowena. "Because this is going to be the trip of a lifetime."
She made that journey in reverse as a baby, but never took a step outside Europe after that. "It is a fifteen hour flight. I've never been on a plane that long. When we go on holiday with the family, we fly to destinations such as Ibiza and then we prefer an all-inclusive beach holiday. But this is different. This is not a vacation. In a week we are dragged from hot to red by Shapla, a foundation for adoptees from Bangladesh. The visits to my family have been carefully planned. In addition, jet lag and culture shock, because Bangladesh is a very poor country. Moreover, I am very nervous. After all, you don't know if it clicks. You just have to wait and see. ”
Painful
Rowena grew up with her adoptive parents in East Souburg. After her, another brother comes from Colombia and her parents also have a "own" son. She lacks nothing and at no point in her life is she really curious about where she comes from. Rowena: ,, I was told the traditional story that my mother couldn't take care of me and that is why I gave up on love. My parents had been told that. At the most I once wondered if I had my father's nose or my mother's eyes, but I was not at all concerned with it. If I had wanted to know, my parents would certainly have supported me, but it never happened. They would have liked this, but of course also very painful. In that respect, it is better for them that they never knew, because they are both dead. Fortunately, my brother Raymond is a great support to me. I would have liked to take him to my native country, but unfortunately that was not possible in such a short time. Now I am going with my husband. ”
With the passing of the years and news of flooding in Bangladesh, Rowena assumes that her birth parents are unlikely to be alive. Until late on a Saturday evening, the week before Christmas, a phone call comes that turns her life upside down. The Shapla Foundation lets her know that her birth mother is looking for her after she "lost" her daughter 43 years earlier. They ask Rowena if she is willing to donate DNA.
Rowena: ,, I was paralyzed. I think I slept two hours that night. I know that Shapla has done careful research and is not just calling me, but I wonder if they realize what such a communication is causing. Almost six weeks later, it feels like I've been hit by a truck twice. ” Still, Rowena doesn't have to think long about sending her DNA. "I thought," Why not? "I was curious." Pending the results of the test, Rowena is sent photos of her mother and three full sisters. Unfortunately, her father and a brother have already died. "My girlfriend saw the photos and immediately shouted:" Ro she is! ". I don't see that myself, but in a video I recognized the way of moving and that fiery, combative. ”
Rowena's name appears on a list owned by the Shapla Foundation. It contains the names of children who were taken from their parents under false pretenses in the 1970s and 80s and offered for adoption to prospective parents. Meanwhile, Shapla has reunited about twenty adopted Dutch people with Bengali family members. Their stories are often the same. In a Terre des Hommes home in Tongi, parents are persuaded to temporarily leave their children to gain strength or to receive an education. When the parents then want to pick up or visit their child again, it appears to have disappeared. News of the fiddling with adoptions came out in 2017. Terre des Hommes then decided to open an investigation. The results are expected soon. Rowena does not know the news reports of the time, let alone recognized her in it. She is shocked and angry, but does not yet know what she wants to do with those feelings. "I want to focus on the meeting now, only later will I consider possible steps."
Desperate mother
Rowena's mother Rezia.
Rowena's mother Rezia. © Shapla Foundation.
Rezia, Rowena's mother, arrives at the home in 1976 with daughter Nurnahar. She is told that when she leaves her three-month-old baby, they provide clothes, food and training. In the meantime, she is allowed to visit her as often as she likes. Rezia finds it an attractive option because the family is already struggling to feed everyone. She is happy that she can offer at least one of her children a future.
When she tells her husband the news when she comes home, he is not happy. In fact, he demands that she bring their child back, otherwise she is no longer allowed to enter the house. But when she is on the doorstep at Terre des Hommes, she is not allowed to see her daughter. The desperate mother keeps asking and returns every day. After about ten days they finally tell her that her daughter no longer stays in the home. That really shockes her. Together with other duped parents, she wants to file a complaint and file a case, but she is afraid that she will never see her daughter again. So she decides to knock on the door again. There she takes a job hoping to gather more information about her daughter and eventually she comes into contact with the Shapla Foundation.
On January 20, Rowena received the result of the DNA test. Mother and daughter are a match. Even before the results are known, the East Souburgse decides to start the journey. She pays it herself, but is completely guided by Shapla. They map out all visits, arrange a guesthouse and provide interpreters. Rowena: ,, So much has been coming at me since that phone call, I thought, "Get it over with." Moreover, my mother is already old. ” Rowena's mother is estimated to be around seventy years of age - birth dates are often approximate in Bangladesh because people living in extreme poverty are often not registered.
Rowena: ,, Rezia has a strong desire to meet me again and of course I have also become curious about my origin. I find it exciting. I hope it clicks, but I think so. When she heard about the DNA match and my arrival she was so happy that she enthusiastically flew the employee of Shapla. The phone with which the person wanted to film her reaction fell on the floor. And today I was told she asked what I want to eat during the visit. It really touched me, when I cried very hard. I think it will be very difficult to have to leave her again after a week. ”
Dutch:
Rowena (43) werd als baby afgepakt van haar moeder - nu vliegt ze terug naar Bangladesh voor een ontmoeting
Het kwam eind december uit het niets: de mededeling dat Rowena van der Wekken als baby niet vrijwillig is afgestaan, maar in Bangladesh werd afgepakt van haar moeder. En dat die nu naar haar op zoek is. Het zette het leven van de Vlissingse op z'n kop, maar tegelijkertijd ziet ze het als een kans. De koffers zijn gepakt, en vandaag vliegt Rowena na 43 jaar terug naar Dhaka, om haar familie te ontmoeten.
Op de keukentafel van Rowena’s woning in Vlissingen ligt een fotoalbum klaar. Het moet moeder Rezia straks een indruk geven van hoe het Rowena (43) in al die jaren is vergaan. Foto’s van haar kindertijd, vakantiekiekjes en foto’s van haar twee dochters en andere familieleden. In de hal staat een grote koffer en er gaat ook nog een lege mee. ,,Voor alle souvenirs”, legt Rowena uit. ,,Want dit wordt de reis van mijn leven.”
Ze maakte die reis in omgekeerde richting als baby, maar heeft daarna nooit meer een stap buiten Europa gezet. ,,Het is vijftien uur vliegen. Zo lang heb ik nog nooit in een vliegtuig gezeten. Als we met het gezin op vakantie gaan, vliegen we naar bestemmingen als Ibiza en dan kiezen we het liefst voor een all-inclusive strandvakantie. Maar dit is anders. Dit is geen vakantie. In een week tijd worden we door Shapla, een stichting voor geadopteerden uit Bangladesh, van hot naar her gesleept. De bezoekjes aan mijn familie zijn zorgvuldig uitgestippeld. Daarbij komen nog de jetlag en de cultuurschok, want Bangladesh is een straatarm land. Bovendien ben ik hartstikke zenuwachtig. Je weet tenslotte niet of het klikt. Dat moet je maar afwachten.”
Lees ook
Rowena ontmoette Bengaalse familie na 43 jaar; ‘Ze hadden me het liefst in een kooitje willen stoppen’
PREMIUM
Rowena ontmoette Bengaalse familie na 43 jaar; ‘Ze hadden me het liefst in een kooitje willen stoppen’
Lees meer
Pijnlijk
Rowena groeit op bij haar adoptieouders in Oost-Souburg. Na haar komt nog een broertje uit Colombia en haar ouders krijgen ook nog een ‘eigen’ zoon. Het ontbreekt haar aan niets en op geen enkel moment in haar leven is ze echt benieuwd naar waar ze vandaan komt. Rowena: ,,Ik kreeg het traditionele verhaal te horen dat mijn moeder niet voor mij kon zorgen en dat ik daarom uit liefde ben afgestaan. Dat was mijn ouders ook zo verteld. Ik heb me hooguit eens afgevraagd of ik de neus van mijn vader had of de ogen van mijn moeder, maar ik was er verder helemaal niet mee bezig. Als ik het wel had willen weten, hadden mijn ouders mij zeker gesteund, maar het is er nooit van gekomen. Ze hadden dit vast mooi gevonden, maar natuurlijk ook ontzettend pijnlijk. Wat dat betreft is het voor hen beter dat ze het nooit hebben geweten, want ze zijn allebei overleden. Gelukkig is mijn broer Raymond een grote steun voor me. Ik had hem graag willen meenemen naar mijn geboorteland, maar dat kon helaas niet op zo’n korte termijn. Nu ga ik samen met mijn man.”
Met het verstrijken van de jaren en het nieuws over overstromingen in Bangladesh, gaat Rowena ervan uit dat haar biologische ouders waarschijnlijk niet meer in leven zijn. Tot er op een zaterdagavond laat, in de week voor kerst, een telefoontje komt dat haar leven compleet op zijn kop zet. Stichting Shapla laat haar weten dat haar biologische moeder naar haar op zoek is nadat ze haar dochter 43 jaar eerder is ‘kwijtgeraakt’. Ze vragen Rowena of ze bereid is om dna af te staan.
Rowena: ,,Ik was lamgeslagen. Ik heb die nacht denk ik twee uur geslapen. Ik weet dat Shapla zorgvuldig onderzoek heeft gedaan en mij niet zomaar belt, maar ik vraag me af of ze wel beseffen wat zo’n mededeling teweegbrengt. Het voelt, bijna zes weken later, alsof ik twee keer door een vrachtwagen ben aangereden.” Toch hoeft Rowena niet lang na te denken over het opsturen van haar dna. ,,Ik dacht: ‘Waarom niet?’ Ik was nieuwsgierig.” In afwachting van de resultaten van de test krijgt Rowena foto’s toegestuurd van haar moeder en drie volle zussen. Helaas blijken haar vader en een broertje al te zijn overleden. ,,Mijn vriendin zag de foto‘s en riep meteen: ‘Ro dat is ze!’. Ik zie dat zelf niet, maar in een video herkende ik wel de manier van bewegen en dat vurige, strijdvaardige.”
De drie zussen van Rowena.
De drie zussen van Rowena. © Stichting Shapla.
De naam van Rowena komt voor op een lijst die in handen is van Stichting Shapla. Daarop staan de namen van kinderen die in de jaren 70 en 80 onder valse voorwendselen bij hun ouders zijn weggehaald en ter adoptie zijn aangeboden aan wensouders. Inmiddels heeft Shapla al zo’n twintig geadopteerde Nederlanders herenigd met Bengaalse familieleden. Hun verhalen zijn veelal hetzelfde. In een tehuis van Terre des Hommes in Tongi worden ouders overgehaald om hun kinderen tijdelijk achter te laten om aan te sterken of een opleiding te volgen. Als de ouders hun kind dan vervolgens weer willen ophalen of bezoeken, blijkt het verdwenen. Het nieuws over het gesjoemel met adopties kwam in 2017 naar buiten. Terre des Hommes besloot daarop een onderzoek in te stellen. De resultaten worden binnenkort verwacht. Rowena kent de nieuwsberichten van toen niet, laat staan dat ze zich erin herkende. Ze is geschokt en boos, maar weet nu nog niet wat ze met die gevoelens wil doen. ,,Ik wil me nu eerst richten op de ontmoeting, pas later ga ik me beraden op eventuele stappen.”
Wanhopige moeder
Rowena’s moeder Rezia.
Rowena’s moeder Rezia. © Stichting Shapla.
Rezia, de moeder van Rowena, komt in 1976 met dochter Nurnahar bij het tehuis terecht. Ze krijgt te horen dat als ze haar drie maanden oude baby achterlaat, zij zorgen voor kleding, eten en een opleiding. Ze mag haar in de tussentijd zo vaak bezoeken als ze wil. Rezia vindt het een aantrekkelijke optie omdat het gezin al moeite heeft om iedereen te eten te geven. Ze is blij dat ze hiermee tenminste één van haar kinderen een toekomst kan bieden.
Als ze het nieuws bij thuiskomst aan haar man vertelt, is hij niet blij. Sterker nog, hij eist dat ze hun kind terughaalt, anders mag ze het huis niet meer in. Maar als ze bij Terre des Hommes op de stoep staat, mag ze haar dochtertje niet zien. De wanhopige moeder blijft het vragen en keert elke dag terug. Na een dag of tien vertellen ze haar tenslotte dat haar dochter niet meer in het tehuis verblijft. Dat schokt haar enorm. Samen met andere gedupeerde ouders wil ze aangifte doen en een zaak aanspannen, maar ze is bang dat ze haar dochter daardoor helemaal nooit meer te zien krijgt. Dus ze besluit weer aan te kloppen bij het tehuis. Daar neemt ze een baan aan in de hoop meer informatie te kunnen verzamelen over haar dochter en uiteindelijk komt ze zo in contact met Stichting Shapla.
Op 20 januari kreeg Rowena de uitslag van de dna-test. Moeder en dochter zijn een match. Al voor de uitslag bekend is, besluit de Oost-Souburgse de reis in gang te zetten. Die betaalt ze zelf, maar wordt helemaal begeleid door Shapla. Zij stippelen alle bezoekjes uit, regelen een guesthouse en zorgen voor tolken. Rowena: ,,Er komt sinds dat telefoontje al zo veel op me af, dat ik dacht: ‘Get it over with’. Bovendien is mijn moeder al op leeftijd.” Rowena's moeder wordt zo rond de zeventig jaar geschat - geboortedata zijn vaak in Bangladesh vaak bij benadering omdat mensen die leven in extreme armoede vaak niet worden geregistreerd.
Rowena: ,,Rezia heeft de vurige wens om mij nog een keer te ontmoeten en natuurlijk ben ik inmiddels ook nieuwsgierig geworden naar mijn herkomst. Ik vind het spannend. Ik hoop dat het klikt, maar ik denk van wel. Toen ze hoorde van de dna-match en mijn komst was ze zo blij dat ze de medewerker van Shapla enthousiast om de nek vloog. De telefoon waarmee diegene haar reactie wilde filmen, viel op de grond kapot. En vandaag kreeg ik te horen dat ze heeft gevraagd wat ik wil eten tijdens het bezoek. Dat raakte me echt, toen heb ik even heel hard moeten huilen. Ik denk dat het heel moeilijk wordt om haar na een week opnieuw te moeten achterlaten.”
”