Adoption: 'It's not your child, you're the caregiver'

Zwolle - “Adoption is only about the adoptive parents, the child is forgotten,” says adoption coach and adopted Soorien Zeldenrust. This month is Adoption Awareness Month. An important month for Soorien Zeldenrust, but an ordinary month for Rosa Bouw.

ANNO is a museum for and by Zwollenaren. In the exhibition about freedom, Soorien skews her story about adoption. “It is imposed on us by society that we should be grateful because we have been 'saved' by our adoptive parents,” says Soorien. According to her, there is often no room for the adoptee to indicate that they are struggling with a piece of grief, for example. Soorien is an expert in the field of adoption and is also adopted herself.

Soorien says she is not in favor of adoption. "It is a loss for both the biological mother and the child." According to Soorien, parents must first process their own trauma, for example that they will never be able to have children. If that fails, there are expectations that the adopted child can never live up to. “The wish for a child is simply not replaceable, and neither is the biological parent,” emphasizes Soorien. “It is really important that adoptive parents understand that it is not their child. Perhaps on paper, but the child will always keep a soul connection with the biological mother. ”

Rosa was adopted just like Soorien, but she experiences this differently. “I'm not actually working on it at all,” she says. “I don't know my biological parents, they are strange to me”, Rosa says. She is convinced that there would have been room for her at home if she had struggled with her adoption. “My parents have really involved Colombia in our lives,” she says. According to Soorien, it is also very important that the child is given speaking space.

Soorien indicates that the GGD could do more for adopted children. "I would really like it if you go to the GGD again at the age of twelve, sixteenth and eighteenth." She thinks this could have helped her.

At school too, Soorien believes that more attention should be paid to adopted children. “My best friends in elementary school didn't believe I was adopted at first because they thought I looked like my father,” says Rosa. Furthermore, she did not notice much of it at school. “It's different for everyone,” says Rosa. “Even if you only have one adopted child at your school, I still think that the teacher should know a lot about it,” says Soorien. "I've always missed that in my school days." When asked how to limit the damage for adopted children, Soorien could answer: "Don't give up the child, that's one."

**********************************************************************************************************************

Zwolle – “Adoptie gaat alleen over de adoptieouders, het kind wordt vergeten”, zegt adoptiecoach en geadopteerde Soorien Zeldenrust. Deze maand is het Adoption Awareness Month. Een belangrijke maand voor Soorien Zeldenrust, maar een doodnormale maand voor Rosa Bouw.

ANNO is een museum voor en door Zwollenaren. In de expositie over vrijheid, scheef Soorien haar verhaal over adoptie. “Het wordt ons door de maatschappij opgelegd dat we dankbaar horen te zijn want we zijn ‘gered’ door onze adoptieouders”, zegt Soorien. Volgens haar is er vaak geen ruimte voor de geadopteerde om aan te geven dat het bijvoorbeeld worstelt met een stuk rouw. Soorien is deskundig op het gebied van adoptie en daarnaast ook zelf geadopteerd.

Soorien laat weten dat ze geen voorstander is van adoptie. “Het is zowel voor de biologische moeder als voor het kind een verlies.” Volgens Soorien moeten ouders eerst hun eigen trauma’s verwerken, bijvoorbeeld dat ze nooit kinderen zullen kunnen krijgen. Als dat niet lukt, dan zijn er verwachtingen die het adoptiekind nooit waar kan maken. “De wens voor een kind is gewoon niet vervangbaar, en dat is de biologische ouder dus ook niet”, benadrukt Soorien. “Het is echt belangrijk dat adoptieouders snappen dat het niet hun kind is. Misschien wel op papier, maar het kind zal altijd een zielsverbinding houden met de biologische moeder.”

Rosa is net als Soorien geadopteerd, toch ervaart zij dit anders. “Ik ben er eigenlijk helemaal niet mee bezig”, verteld ze. “Mijn biologische ouders ken ik niet, dat zijn vreemde voor mij”, zegt Rosa. Ze is ervan overtuigd dat er thuis wel ruimte zou zijn geweest voor haar als ze moeite had gehad met haar adoptie. “Mijn ouders hebben Colombia erg in ons leven betrokken”, vertelt ze. Volgens Soorien is het ook erg belangrijk dat het kind spreekruimte krijgt.

Soorien geeft aan dat de GGD meer voor geadopteerde kinderen zou kunnen betekenen. “Ik zou het heel mooi vinden als je op je twaalfde, zestiende en achttiende nog een keer naar de GGD gaat.” Ze denkt dat dit haar had kunnen helpen.

Ook op school vindt Soorien dat er meer aandacht voor geadopteerde kinderen moet zijn. “Mijn beste vriendinnen op de basisschool geloofden eerst niet dat ik geadopteerd was, omdat ze vonden dat ik op mijn vader leek”, verteld Rosa. Verder heeft ze er op school niet veel van gemerkt. “Het is voor iedereen ook weer anders”, zegt Rosa. “Al heb je maar één geadopteerd kind op je school zitten, dan vind ik alsnog dat die leraar er veel over hoort te weten”, zegt Soorien. “Ik heb dat altijd gemist in mijn schooltijd.” Op de vraag hoe de schade voor adoptiekinderen te beperken zou kunnen zijn antwoord Soorien: “Niet het kind afstaan, dat is een.”

”