Wat de schildpad, de bij en Vietnam met elkaar gemeen hebben: adoptie

Wat de schildpad, de bij en Vietnam met elkaar gemeen hebben: adoptie

Posted on 1 oktober 2013 by leenvandamme

Vietnam stelde het Vlaams Centrum voor Adoptie in december 2012 een vernieuwde samenwerking voor, naar aanleiding van de ratificering van het Verdrag van Den Haag. Enkele maanden later kwam de vraag of we hiervoor op werkbezoek konden komen, dit om verdere afspraken te maken over de te volgen werkwijze en een Memorandum of Understanding te ondertekenen. Eind september was het zover. Bij vertrek lazen we in de krant het bemoedigende nieuws dat tijdens ons verblijf een tyfoon over Vietnam zou trekken. Dat klonk alvast veelbelovend.

De eerste dag van het bezoek bestond uit een afspraak op het Ministerie van Justitie in Hanoi. Aan de poort werden we meteen tegengehouden. Ook onze uitnodigingsbrief, zelfs in het Vietnamees, kon de bewakers niet overtuigen. Pas toen we na een kwartier persoonlijk opgepikt werden mochten we het gebouw met allure betreden. Al snel werd duidelijk hoe formeel het bezoek was, Ariane en haar Vietnamees equivalent namen plaats op een rijkversierde stoel. In verdere volgorde van rang mochten de andere medewerkers plaatsnemen. Hiërarchie is allesbepalend, wanneer bijvoorbeeld een collega wat later aansluit, maar eigenlijk de derde in rang is, moet iedereen die op de derde plek en verder zit een plekje ‘lager’ gaan zitten.

Na de bespreking van de stevig juridisch uitgewerkte Vietnamese procedure werd onder het oog van de opgetrommelde fotografen het Memorandum of Understanding getekend. In de vernieuwde procedure wordt er veel autonomie gegeven aan de provinciale overheid. Zij nemen, anders dan voorheen, de beslissing of de kinderen in aanmerking komen voor adoptie. In het verleden werd deze beslissing overgelaten aan de weeshuizen, de controle of een kind effectief adoptabel was verliep hierdoor moeilijk, ook geldinmenging van adoptieouders op prospectie kon toen niet uitgesloten worden.

Gezien de grote rol die de provinciale overheden spelen in de adoptieprocedure was het belangrijk hier ook ter plaatse te gaan. Dat de provincie het met heel wat minder moet stellen dan het hoofdministerie ondervindt Ariane al snel. Bij een bezoekje aan het toilet merkt ze net iets te laat een bijennest op, om gestoken te worden door de ‘golden bee’, volgens de Vietnamezen een van de meest pijnlijke steken, maar wel een die zowaar geluk zou brengen. Op het moment zelf houdt ze zich bijzonder kranig, voor wie iets anders zou vermoeden.

Ook een bezoek aan het provinciale weeshuis staat op het programma, hier zien we de pijnlijke gevolgen van het gebruik van ‘agent orange’ tijdens de oorlog. Ook 40 jaar na de oorlog worden er in Vietnam kinderen geboren met handicaps, te wijten aan deze en andere chemicaliën die toen gebruikt werden. Ook merken we dat het weeshuis niet meteen opgezet is met de vernieuwde adoptieprocedure, onze aanwezigheid wordt gebruikt om de geldproblemen die sindsdien ontstaan zijn (daar ze niet meer rechtstreeks geld van adoptieouders krijgen) aan te kaarten.

’s Avonds worden we door de provincie op een diner uitgenodigd, waar de grootst mogelijke delicatesse aan ons wordt voorgesteld, schildpad. Eerst denken/hopen we nog dat het een grap is, maar wanneer even later ook een schildpaddenbloeddrankje bovengehaald wordt (dat we door onze vrouwelijkheid kunnen vermijden) beseffen we de ernst van de situatie. De schildpad is niet te weigeren, er moet en zal geproefd worden. Terwijl wordt de ene na de andere toost uitgebracht, telkens gevolgd door een ad fundum. De Vietnamezen beginnen er waarlijk rood van te zien en de stijfheid wordt ook achterwege gelaten, we worden zelfs op een concert verrast en onze tafelgenoten geven lustig de micro door.

De volgende dag komt de tyfoon aan wal, en met dat onheil is ook de hand van Ariane evenredig beginnen zwellen. Een spoeddienst dient opgezocht te worden. Daar blijkt een infectie zich in de steek genesteld te hebben, en die waaiert uit over het lichaam. De bestrijding kan beginnen, tussen een bezoek aan Unicef door, die ons een ruimer beeld geeft over child protection methodes in Vietnam.

Nadat het nog even spannend wordt of de hand van Ariane voldoende ontzwelt kan na een geslaagde missie de lange terugreis toch aangevat worden.

Geplaatst in Adoptie | Geef een reactie

e