EDUCATION IN THE LAND OF MISTER CHOCOMOUSSE

"Just on the day that the news about the" go back to your country "postcard came to the people of the Irish pub, we were once again confronted with racist reactions on the street in Aalst," says Vincent. “I was going to pick up my children from school and we are running through the day in the Lange Zoutstraat when an elderly lady looks at us from head to toe. "Isn't that terrible now," she says. My wife answered: "Excuse me!" She received the answer: "Those children don't belong here, they have to go back to their country," says Vincent. According to the couple, the former living room racism is now generally accepted on social media. "I thought it would be useful to take a look at some of the facts of the past nine months," writes Vincent in his letter. “In September 2018 the Pano report from Schild & Vrienden was published. The extreme right-wing club of Dries Van Langenhove, calling primarily online to take action against the multicultural society ... In the autumn of 2018, "Mister Chocomousse" from Ninove won a monster score during the municipal elections. Guy D’haeseleer succeeded in convincing a very large group of people that he could turn the tide with an anti-immigration policy, among other things. ”

BURGEMEESTER REFUSES TO CONDUCT THE TROLLEY

Mayor Christoph D’Haese (N-VA) is also mentioned in the letter: “The mayor of Aalst refused to condemn the racist float that took part during the Aalst carnival parade. It may cost the city its Unesco recognition. And why? For a few extra preference votes? Even under pressure from his own party chairman, he refused to reject this "satire." Because is that right? To laugh? You have to be able to put that into perspective, you hear. Well, racism is not relative and it has never been: it is absolute. It is there or it is not there, "write the parents. They do not understand that there is so much stupidity in the world. "Our children have not chosen to be adopted," write the parents. “In fact, no child chooses that! We have tons of respect and understanding for the courageous choice that the biological mother of our children has made and do our utmost to shower them with all the love of the world. We are just trying to be a happy family. Who can object to that? "

THE INTEGRAL OPEN LETTER:

As more and more "Dender Racism" has appeared in the media in recent months, weeks and days, I felt the need to write an open letter. I myself am an adoptive parent of two Ethiopian children. They will have been living here in Belgium for five years at the end of 2019. In addition to the search for their Ethiopian identity, they are also Belgian. Just like every child, they love fries, spaghetti, ketnet and all other productions from studio 100. Before I forget: yes, they speak Dutch! No Flemish, no Oilsjters, no dialect, but Dutch. They are therefore "perfectly integrated", as it is called. I find it bizarre when people around me say that for the umpteenth time how well they speak Dutch. As if I would communicate with my children in Latin? In short, she and we do our utmost to belong. We are a reflection of our multicultural society. Yet we notice that our children are being fished more often and have to do their best more than other children. Unfortunately, this observation is confirmed everywhere. At school, on the street, at a restaurant ... I can only conclude that there is still a lot of work to evolve into an inclusive multicultural society. Apparently that works if our red devils play football (Even though there are people who think that "real Belgians" are not.), But outside it looks a lot less attractive. I thought it would be useful to take a look at a number of facts from the past 9 months.

And that "Denderracism" is indeed there, we already noticed from the confrontation with our local friturist, with whom we were a regular customer for 12 years, who makes very proud of social media that it is a supporter of Vlaams Belang. You can ask yourself how you as a multicultural family would buy French fries? Also hate letters appeared in the Aalsterse Arendwijk written by someone who might not have paid attention during the Dutch lessons. Also very recently, the owners of the Irish Pub on the Stationsplein in Aalst received a message that could not be misunderstood via a postcard in which they wrote that they should speak Dutch or that they should return to their country. What’s in the name? Yesterday, 17 June, around 4 p.m., we were also confronted with street racism at the Lange Zoutstraat in Aalst. An older woman stared at me head to toe while listening to my children's stories. Logical too, if you have just started taking the children out of school. After I had walked past her, she said aloud that it is terrible how you can do such a thing. (Adopting children.) After we admonished her to keep her manners and apologize, we got a lot of racist dredging on top. The children had to go back to their country, etc. Unfortunately, there is no medicine for so much stupidity from the older woman. Some form of reasoning would make her realize that our children did not choose to be adopted. In fact, no child chooses that! We have tons of respect and understanding for the courageous choice that the biological mother of our children has made and do our utmost to shower them with all the love of the world. We are just trying to be a happy family. Who can object to that?

Dutch:

Aalsterse adoptieouders schrijven open brief over ‘Denderracisme’: ‘Onze kinderen worden steeds vaker geviseerd’

 Beeld Vincent

Vincent Laurent (38) en Kim Weyenberg (38) uit Aalst hebben een open brief geschreven waarin ze het opkomende ‘Denderracisme’ aanklagen. Ze zijn de gelukkige adoptieouders van twee Getinat-Tijl (8) en Saron-Fleur (7), afkomstig uit Ethiopië. ‘We merken dat onze kinderen vaker geviseerd worden en meer hun best moeten doen dan andere kinderen’, schrijven ze.

RUTGER LIEVENS20 juni 2019, 11:21

De open brief van Vincent en Kim werd gisteren op Facebook gezet en is intussen al meer dan duizend keer gedeeld. De directe aanleiding zijn de racistische haatbrieven die de laatste weken bij Aalstenaars met buitenlandse roots in de bus vielen, maar het Denderracisme is al langer aan de gang zeggen de bezorgde ouders.

OPVOEDEN IN HET LAND VAN MISTER CHOCOMOUSSE

“Net op de dag dat het nieuws over de ‘ga terug naar uw land’-postkaart toekwam bij de mensen van de Irish pub, kregen wij nog maar eens te maken met racistische reacties op straat in Aalst”, zegt Vincent. “Ik was mijn kinderen gaan afhalen van school en we zijn in de Lange Zoutstraat de dag aan het overlopen wanneer een oudere dame ons van kop tot teen aankijkt. ‘Is dat nu niet verschrikkelijk’, zegt ze. Mijn vrouw antwoordde: ‘Excuseer?!’ Ze kreeg als antwoord: ‘Die kinderen horen hier niet, die moeten terug naar hun land”, zegt Vincent.

Volgens het koppel is het vroegere huiskamerracisme tegenwoordig algemeen aanvaard op sociale media. “Het leek me dan ook zinvol om even stil te staan bij een aantal feiten van de afgelopen negen maanden”, schrijft Vincent in zijn brief. “In september 2018 verscheen de Pano-reportage van Schild & Vrienden. Het extreem rechts clubje van Dries Van Langenhove waarbij vooral online opgeroepen werd om actie te ondernemen tegenover de multiculturele samenleving... In het najaar van 2018 haalde ‘Mister Chocomousse’ uit Ninove dan weer een monsterscore tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Guy D’haeseleer slaagde erin om een hele omvangrijke groep mensen te doen geloven dat hij het tij zou kunnen doen keren met onder andere een anti-vreemdelingenbeleid.”

 Beeld BELGA

BURGEMEESTER WEIGERT PRAALWAGEN TE VEROORDELEN

Ook burgemeester Christoph D’Haese (N-VA) wordt genoemd in de brief: “De Aalsterse burgemeester weigerde de racistische praalwagen die tijdens de Aalsterse carnavalstoet meereed te veroordelen. Wellicht kost het de stad haar Unesco-erkenning. En waarom? Voor een paar extra voorkeurstemmen? Zelfs onder druk van zijn eigen partijvoorzitter weigerde hij om deze ‘satire’ af te keuren. Want dat is het toch? Om te lachen? Je moet zoiets kunnen relativeren, hoor je dan. Wel, racisme is niet relatief en is het nooit geweest: het is absoluut. Het is er of het is er niet”, schrijven de ouders.

Ze begrijpen niet dat er zoveel domheid bestaat in de wereld. “Onze kinderen hebben niet gekozen om geadopteerd te worden”, schrijven de ouders. “Sterker nog, geen enkel kind kiest daarvoor! Wij hebben tonnen respect en begrip voor de moedige keuze die de biologische moeder van onze kinderen heeft genomen en doen onze uiterste best om hen te overladen met alle liefde van de wereld. Wij proberen gewoon een gelukkig gezin te zijn. Wie kan daar nu bezwaar tegen hebben?”

DE INTEGRALE OPEN BRIEF:

Daar er de afgelopen maanden, weken en dagen steeds meer ‘Denderracisme’ in de media verschenen is, voelde ik de noodzaak om een open brief te schrijven.

Zelf ben ik een adoptieouder van twee Ethiopische kinderen. Zij zullen hier eind 2019 al vijf jaren in België wonen. Naast de zoektocht naar hun Ethiopische identiteit zijn ze ook Belg. Net zoals ieder kind zijn ze dol op frietjes, spaghetti, ketnet en alle andere producties van studio 100.

Voor ik het vergeet: ja, ze spreken Nederlands! Geen Vlaams, geen Oilsjters, geen dialect, maar Nederlands. Zij zijn dus, “uitstekend geïntegreerd”, zoals dat heet.

Zelf vind ik dat bizar als mensen rondom mij dat voor de zoveelste keer zeggen hoe goed Nederlands zij wel spreken. Alsof ik met mijn kinderen in het Latijn zou communiceren?

Kortom, zij en wij doen onze uiterste best om erbij te horen. Wij zijn een weerspiegeling van onze multiculturele samenleving. Toch merken we dat onze kinderen vaker geviseerd worden en meer hun best moeten doen dan andere kinderen. Die vaststelling zien we helaas overal bevestigd worden. Op school, op straat, op restaurant…

Ik kan enkel besluiten dat er nog véél werk is om te evolueren naar een inclusieve multiculturele samenleving. Klaarblijkelijk lukt dat wel als onze rode duivels voetballen (Ook al zijn er personen die dat ‘geen echte Belgen’ vinden.), maar daarbuiten oogt het heel wat minder fraai.

Het leek me dan ook zinvol om even stil te staan bij een aantal feiten van de afgelopen 9 maanden.

In september 2018 verscheen de Pano-reportage van Schild & Vrienden. Het extreem rechts clubje van dhr. Dries Van Langenhove waarbij vooral online opgeroepen werd om actie te ondernemen tegenover de multiculturele samenleving. Het feit dat het kopstuk onlangs formeel in verdenking werd gesteld, doet gelukkig wel vermoeden dat onze rechtstaat nog niet uitgeblust is.

Eigenlijk was deze reportage een stevige waarschuwing voor iedereen die tot op dan nog niet wakker geschud was. Vroeger bestond er zoiets als ‘huiskamerracisme’, maar de opkomst van allerlei sociale media hebben het mogelijk gemaakt voor iedereen om gebruik te maken van een machtig forum. Helaas heeft ook het racisme daar zijn weg gevonden.

In het najaar van 2018 haalde “Mister Chocomousse” uit Ninove dan weer een monsterscore tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Guy D’haeseleer slaagde erin om een hele omvangrijke groep mensen te doen geloven dat hij het tij zou kunnen doen keren met onder andere een anti-vreemdelingenbeleid. Wat anders is moet eruit en klaarblijkelijk is men daar in Ninove voluit in meegegaan.

Maar het zijn niet alleen extreme figuren die schade hebben aangericht. De Aalsterse burgemeester weigerde de racistische praalwagen die tijdens de Aalsterse carnavalstoet meereed te veroordelen. Wellicht kost het de stad haar Unesco-erkenning. En waarom? Voor een paar extra voorkeurstemmen? Zelfs onder druk van zijn eigen partijvoorzitter weigerde hij om deze ‘satire’ af te keuren. Want dat is het toch? Om te lachen? Je moet zoiets kunnen relativeren, hoor je dan. Wel, racisme is niet relatief en is het nooit geweest: het is absoluut. Het is er of het is er niet.

Ook het belerende vingertje naar een allochtone moeder die haar kinderen alleen had achtergelaten omdat ze uit werken was, werd danig misbruikt om te polariseren en te stigmatiseren. Opnieuw jammer, want het was een teken aan de wand! Er zijn overduidelijk problemen, maar die los je niet op deze manier op.

Eind mei vonden er dan Vlaamse, federale en Europese verkiezingen plaats. Een verrassing dat het Vlaams Belang weer de kop opstak, was het helaas niet. Je oogst wat je zaait, weet je wel? Waar het ook voor gezorgd heeft in onze Denderstreek, is dat het plots ‘ok’ lijkt om racisme op straat te mogen gebruiken. Laat ik het maar “Denderracisme” noemen. Misschien iets voor het woord van het jaar 2019?

En dat het “Denderracisme” er wel degelijk is, merkten we al op uit de confrontatie met onze lokale friturist, bij wie wij 12 jaren vaste klant waren, die heel trots op sociale media duidelijk maakt dat die een aanhanger is van het Vlaams Belang. Je kunt je de vraag stellen hoe je er nog als multicultureel gezin frietjes zou gaan kopen?

Ook verschenen er al haatbrieven in de Aalsterse Arendwijk geschreven door iemand die wellicht zelf niet goed had opgelet tijdens de lessen Nederlands.

Eveneens zeer recent kregen de uitbaters van de Irish Pub aan het Stationsplein te Aalst een niet mis te verstane boodschap via een postkaart waarbij men schreef dat ze Nederlands dienen te spreken of dat ze beter kunnen terugkeren naar hun land. What’s in the name?

Zelf werden wij gisteren, 17 juni, rond 16:00 ook nog eens geconfronteerd met straatracisme ter hoogte van de Lange Zoutstraat in Aalst. Een oudere vrouw staarde me van kop tot teen aan terwijl ik naar de verhalen van mijn kinderen aan het luisteren was. Logisch ook, als je de kinderen net van school bent gaan halen. Nadat ik haar voorbijgewandeld was, zei ze luidop dat het verschrikkelijk is hoe je zoiets kunt doen. (Kinderen adopteren.) Nadat we haar aanmaanden om haar manieren te houden en zich te excuseren kregen we nog een hoop racistische bagger erbovenop. De kinderen moesten maar terug naar hun land, etc.

Jammer genoeg bestaat er geen medicijn tegen zoveel domheid van de oudere vrouw. Enige vorm van redenering zou haar doen inzien dat onze kinderen niet gekozen hebben om geadopteerd te worden. Sterker nog, geen enkel kind kiest daarvoor! Wij hebben tonnen respect en begrip voor de moedige keuze die de biologische moeder van onze kinderen heeft genomen en doen onze uiterste best om hen te overladen met alle liefde van de wereld. Wij proberen gewoon een gelukkig gezin te zijn. Wie kan daar nu bezwaar tegen hebben?

Vincent Laurent