Voetballer Rafael van Rijn is opgetogen teruggekeerd uit Brazilië na de hereniging met zijn Braziliaanse familie.

12 November 2009

Voetballer Rafael van Rijn is opgetogen teruggekeerd uit Brazilië na de hereniging met zijn Braziliaanse familie. foto Cord Otting

Voetballer Rafael van Rijn is opgetogen teruggekeerd uit Brazilië na de hereniging met zijn Braziliaanse familie. foto Cord Otting

Weerzien met Braziliaanse familie

ACHTERBERG - Rafael van Rijn werd onlangs na achttien jaar herenigd met zijn Braziliaanse familie. Voor de speler van VVA’71 ging een gekoesterde wens in vervulling.

Redactie 12-11-09, 11:00 Laatste update: 30-03-17, 09:10 Bron: degelderlander

Voor Rafael van Rijn is voetballen een belangrijke uitlaatklep. Jarenlang droeg hij het shirt van VRC, sinds afgelopen zomer is hij aanvaller van VVA'71. Van Rijn stond afgelopen zaterdag weer geposteerd in de Achterbergse aanval tegen Nieuwland (2-2).

Maar hij, de spits met zijn karakteristieke dribbelpas, is ook een voetballer met een ander verhaal. Dat vindt zijn oorsprong, als de nu 23-jarige Veenendaler op vijfjarige leeftijd in het vliegtuig naar Nederland stapt. Komend vanuit Brazilië wordt hij geadopteerd door zijn huidige ouders.

"Mijn vader heeft me in die jaren uitgelegd dat ik afkomstig ben uit Brazilië. Ik nam dat gewoon aan en groeide op in het gezin. Ik denk dat het zo rond mijn elfde was, dat ik me mijn afkomst meer ging realiseren. Het idee werd in mij wakker dat ik het wel leuk zou vinden om contact te zoeken."

Via de stichting Wereldkinderen schreef hij een brief, die werd vertaald in het Portugees. Na enige tijd kwam er een brief terug. "Ik was heel blij, want ik dacht dat die brief van mijn biologische moeder afkomstig was."

Jaren gebeurde er vreemd genoeg niets meer, hoewel de gedachten aan zijn moeder bleven. "Ik wilde verder zoeken, maar had geen idee waar ik moest beginnen." Op zijn achttiende zocht Van Rijn contact met het tv-programma Spoorloos. "Ze vonden mijn verhaal de moeite waard en zeiden dat ze er werk van zouden maken."

Het bleef opnieuw stil. Tot Rafael iemand ontmoette, die bij de televisie werkte. Hij vertelde zijn verhaal en werd prompt een week later gebeld. Ontmoetingen met geadopteerde leeftijdgenoten volgden. Er werden foto's gemaakt en persoonlijke gesprekken gevoerd. "Ondertussen moest ik zaken regelen, zoals de aanvraag van een Braziliaans paspoort en inentingen."

Na de zomer werd Van Rijn een dag gevolgd door een filmploeg. "Ook zijn we naar de geluidsstudio van Van Schuppen gegaan om een rap op te nemen, die ik voor mijn moeder had geschreven."

Woensdag 7 oktober was het dan eindelijk zover. Weggebracht door zijn ouders vertrok hij alleen naar Sao Paolo en de vervolgvlucht naar Belo Horizonte.

"Belo Horizonte is mijn geboorteplaats. Het gekke was dat ik niet echt zenuwachtig was. Ik had allerlei vragen, verder niets."

Na zijn aankomst kreeg de voetballer voor het eerst een filmpje te zien met beelden van zijn moeder, twee broers en zus. "Toen ik dat filmpje in het hotel bekeek, kreeg ik het erg warm. Ik wilde zo snel mogelijk mijn familie zien, maar ik moest nog een dag wachten Toen we er eindelijk waren, moest ik weer wachten in de auto."

Na twintig jaar volgde de hereniging met zijn familie. "Achteraf hoorde ik dat mijn moeder die brief nooit heeft gekregen en ook het antwoord was niet van haar. De vraag leeft bij mij nog altijd hoe dat mogelijk is geweest."

De dagen die volgden waren enerverend, met tussendoor nog een bezoek aan het plaatselijke voetbalstadion. "Voor mij is Brazilië natuurlijk altijd de nummer één. Ik heb geen wedstrijd gezien in dat gigantische stadion, maar dat komt nog wel."

Het afscheid, op zondag, was voor de betrokkenen emotioneel. "Voor mij ook, maar ik weet dat ik terug ga. Ik heb de middelen." Het contact met Brazilië loopt nu via het internet. "Zij wonen in een klein huis, maar beschikken gelukkig wel over een computer."

Staat de aanvaller na zijn reis naar Zuid-Amerika anders op het veld? "Er is een leegte opgevuld. Ik heb antwoord gekregen op mijn vele vragen. Mijn teamgenoten bij VVA hebben ook echt meegeleefd. Zij zaten afgelopen maandag (tijdens de uitzending van Spoorloos, red.) ook voor de tv."

Heel bijzonder is dat de door Van Rijn geschreven teksten nu zijn te horen in Belo Horizonte. "Een familielid heeft ze van mijn mobiel op cd gezet. Ze luisteren er thuis naar en ook in de kroeg in de stad, waar mijn broers vaak komen. Alleen is het in het Nederlands. Portugees moet ik nog leren."

"