Adoptie: een toekomst voor kinderen die er geen hebben - Adoption: a future for children who don't have one

Kinderen in extreme nood een warme thuis geven, dat lukt soms alleen via interlandelijke adoptie.

Kinderen in extreme nood een warme thuis geven, dat lukt soms alleen via interlandelijke adoptie. — © nyt

Als interlandelijke adoptie stopt, blokkeer je voor veel kinderen de weg naar een beter leven, schrijft Christine Gonnissen.

Vandaag om 03:00Christine GonnissenVoorzitter van VIA vzw de fusie van adoptieorganisaties FIAC-Horizon en Ray of Hope.

In 2012 kwam een jongetje van vijf terecht in een aftands weeshuis. Zijn moeder kon echt niet meer voor hem zorgen, zijn vader was dood. Hij kende tot dan in het dorp een zwervend bestaan, leed vaak dagenlang na elkaar honger. In het weeshuis kreeg hij elke dag warm eten. Het was een tijdelijke oplossing. Er was te veel nood bij nog jongere kinderen die in nog precairdere omstandigheden leefden. De moeder stond het kind af voor adoptie.

Dit verhaal speelde zich af in Ethiopië, in een klein dorp midden in het oerwoud, bij de grens met Zuid-Soedan: een onrustige streek waar gewapende bendes rondtrekken. Je zult maar de pech hebben om op die plek geboren te worden. Een kind zonder toekomst?

Dat kind is vandaag een Vlaming, met een normale schoolcarrière. Een echte puber, die zijn fysieke en intellectuele mogelijkheden aan het ontdekken en ontplooien is, uitblinkt in een sportclub, een eigen vriendenkring en vriendinnetje heeft en actief is op sociale media. Een kind dat zijn plaats heeft in een hecht, groot gezin en daar de warmte en steun vindt om een eigen leven op te bouwen, met vallen en opstaan.

Dat waargebeurde verhaal las je niet eerder in de media. Vreemd? Het discours is tegenwoordig dat adopties fout lopen. In Vlaanderen zijn ongeveer 23.000 kinderen geadopteerd. De meesten zijn goed terechtgekomen. Ze bouwen hier een leven op. Uit ­wetenschappelijk onderzoek blijkt dat veel geadopteerden positief zijn over hun leven en adoptie. Ze hoeven niet in de krant te komen vanwege hun adoptie.

EXTREME NOOD

We vernamen de voorbije dagen in de media herhaaldelijk dat er sprake is van ‘wanpraktijken’bij interlandelijke adoptie. Wanneer (interlandelijke) adoptie het nieuws haalt, ontstaan snel twee kampen, wordt het debat al snel zwart-wit. Daar hebben wij moeite mee, omdat het belang van kinderen gebaat is bij nuance en wijsheid.

In het verleden gingen er bij adoptiepraktijken zeker dingen grondig mis. Er zijn pijnlijke voorbeelden uit Korea, uit Ethiopië, uit Congo. Die worden dankzij de bevoegde minister, Hilde Crevits (CD&V), en haar administratie ook onderzocht. Waar mogelijk moeten we die geadopteerden en hun families ondersteunen. We moeten onze verantwoordelijkheid nemen voor misstanden.

Adoptie gebeurt uit landen die zelf (nog) geen degelijke jeugdbescherming bieden. Dat brengt kinderen soms in extreme nood. Die landen hebben vaak ook (nog) een gebrekkige overheidsadministratie. Daarom zijn er in Vlaanderen regels, bijzondere voorwaarden en controles bij adoptie. De gemiddelde doorlooptijd voor adoptie steeg onder meer daardoor flink.

Lees ook
‘Adoptiediensten moeten stoppen met elkaar te bekampen’

Dan nog zal het af en toe misgaan. Is adoptie daarom een slecht idee? Wat dan met alle geslaagde, correcte adopties? Wat met de kinderen in nood die hier een warme thuis kunnen vinden? Hen die kans ontzeggen omdat er iets fout kan lopen? Wij vinden van niet. We leven in een maatschappij die terecht probeert risico’s uit te sluiten. Maar nulrisico is er niet bij adoptie en zal er ook nooit zijn. Dat nulrisico is er ook niet als we aan een relatie beginnen, of aan biologische kinderen, of pleegzorg. En toch durven we dat aan.

De overheid heeft laten onderzoeken hoe de adoptiesector beter kan functioneren. Er kwamen aanbevelingen van een expertencomité. De voorbije 20 jaar werd al veel gedaan om misstanden binnen adoptie te voorkomen, al kan alles altijd beter. Maar die verbeterprocessen en het voortschrijdende inzicht dat leidt tot meer risicobeheersing worden in het huidige debat echt tekortgedaan. Veel van de aanbevelingen uit het expertenpanel waren al langer gangbare praktijk bij de adoptiediensten.

Een goed werkende adoptiedienst heeft contractueel vastgelegde afspraken met kandidaat-adoptanten, over de specifieke werking per land, over de kostprijs. Transparantie en vertrouwen zijn kernwaarden op alle niveaus. Diensten die dat vertrouwen schenden, moeten gesanctioneerd worden.

WARME THUIS

De adoptiesector moet nog beter functioneren. Tot recent waren er drie interlandelijke adoptie-organisaties erkend. Die hebben samengewerkt om te fuseren. Dat is op het laatste moment afgesprongen, ondanks de ambitie van de overheid om tot een eengemaakte adoptiedienst te ­komen. Wij willen nog altijd dat die fusie slaagt, we staan open voor een gesprek. Omdat we álle expertise nodig hebben in Vlaanderen. Om kinderen in extreme nood een warme thuis te kunnen blijven bieden.

Zolang adoptie nodig is als kinderbeschermingsmaatregel, blijven we het behoud ervan voluit verdedigen. Laat adoptie toe uit een beperkt aantal (goed gescreende) landen. Sommige landen zullen nog tijd nodig hebben om een eigen jeugdzorgsysteem meer op orde te krijgen. Als interlandelijke adoptie stopt, blokkeer je voor kinderen de weg naar een toekomst. Heeft Vlaanderen dan geen humanitaire opdracht? In een ideale wereld waar elk zorgsysteem antwoorden biedt op elke zorgvraag, is interlandelijke adoptie inderdaad niet meer nodig. Laten we in afwachting daarvan adoptie verder verbeteren.

*************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

Giving children in extreme need a warm home is sometimes only possible through intercountry adoption.

Giving children in extreme need a warm home is sometimes only possible through intercountry adoption. — © nyt

If intercountry adoption stops, you will block the path to a better life for many children, writes Christine Gonnissen.

Today at 03:00 Christine GonnissenChairman of VIA vzw, the merger of adoption organizations FIAC-Horizon and Ray of Hope.

In 2012, a five-year-old boy ended up in a run-down orphanage. His mother really could no longer care for him, his father was dead. Until then he had lived a wandering life in the village, often going hungry for days at a time. In the orphanage he received hot food every day. It was a temporary solution. There was too much need among even younger children living in even more precarious conditions. The mother gave the child up for adoption.

This story took place in Ethiopia, in a small village in the middle of the jungle, near the border with South Sudan: a restless region where armed gangs roam. You'd be unlucky enough to be born in that place. A child without a future?

Today that child is a Flemish person, with a normal school career. A real teenager, who is discovering and developing his physical and intellectual potential, excels in a sports club, has his own circle of friends and is active on social media. A child who has his place in a close-knit, large family and finds the warmth and support there to build his own life, through trial and error.

You haven't read that true story in the media before. Foreign? The discourse these days is that adoptions go wrong. Approximately 23,000 children have been adopted in Flanders. Most ended up well. They are building a life here. Scientific research shows that many adoptees are positive about their lives and adoption. They don't have to be in the newspaper because of their adoption.

EXTREME EMERGENCY

In recent days we have repeatedly heard in the media that there is ' malpractice' in international adoption. When (intercountry) adoption makes the news, two camps quickly emerge and the debate quickly becomes black and white. We have difficulty with this, because the interests of children benefit from nuance and wisdom.

In the past, things certainly went seriously wrong in adoption practices. There are painful examples from Korea, from Ethiopia, from Congo. These are also being investigated thanks to the competent minister, Hilde Crevits (CD&V), and her administration. Whenever possible, we should support those adoptees and their families. We must take responsibility for abuses.

Adoption takes place from countries that do not (yet) offer proper youth protection. This sometimes puts children in extreme distress. These countries often also (still) have inadequate government administration. That is why there are rules, special conditions and checks on adoption in Flanders. This is one of the reasons why the average lead time for adoption increased considerably.

Also read
'Adoption services must stop fighting each other'

Even then things will still go wrong every now and then. Is that why adoption is a bad idea? What about all successful, correct adoptions? What about the children in need who can find a warm home here? Deny them that opportunity because something could go wrong? We don't think so. We live in a society that rightly tries to eliminate risks. But there is no zero risk in adoption and never will be. That zero risk does not exist when we start a relationship, or have biological children, or foster care. And yet we dare to do that.

The government has commissioned research into how the adoption sector can function better. Recommendations were made by an expert committee. Over the past 20 years, much has been done to prevent abuses within adoption, although everything can always be improved. But those improvement processes and the progressive insight that leads to more risk management are really being neglected in the current debate. Many of the recommendations from the expert panel have long been common practice in adoption services.

A well-functioning adoption service has contractual agreements with candidate adopters about the specific operation per country and about the cost price. Transparency and trust are core values ​​at all levels. Services that violate that trust must be sanctioned.

WARM HOME

The adoption sector must function even better. Until recently, three intercountry adoption organizations were recognized. They worked together to merge. This was canceled at the last minute, despite the government's ambition to create a unified adoption service. We still want that merger to succeed, we are open to a discussion. Because we need all the expertise in Flanders. To continue to offer children in extreme need a warm home.

As long as adoption is necessary as a child protection measure, we will continue to fully defend its preservation. Allow adoption from a limited number of (well-screened) countries. Some countries will still need time to get their own youth care system in better order. If intercountry adoption stops, you block the path to a future for children. Doesn't Flanders have a humanitarian mission? In an ideal world where every healthcare system provides answers to every healthcare need, intercountry adoption is indeed no longer necessary. In the meantime, let's continue to improve adoption.