La Convention de La Haye du 29 mai 1993 sur la protection des enfants et la coopération internationale en matière d’adoption internationale, est une convention à laquelle 74 pays ont adhéré sans la ratifier. Et parmi le petit nombre de pays l’ayant ratifiée, figure le Mali, où la convention est entrée en vigueur le 1^er janvier 2007. Mais, il faut savoir qu’avant même d’adhérer à ladite convention, les autorités de notre pays autorisaient déjà la pratique de l’adoption internationale, notamment en partenariat avec des structures spécialisées en la matière, nonobstant l’absence d’une législation mieux adaptée au contexte international.

En 2005, 82 enfants maliens ont quitté leur terre natale sous le couvert de l’adoption internationale.

En 2006, 109 autres ont subi le même sort. Depuis 1990, les couples européens, désireux d’adopter des enfants maliens se bousculent aux portes des ONG et autres structures spécialisées dans les procédures d’adoption.

La direction nationale de l’enfant et de la famille qui pilote les dossiers d’adoption internationale, cerne-t-elle bien tous les contours du phénomène ? Difficile de savoir. En tous les cas, il y a de plus en plus de protestations chez certaines mères dont les enfants ont été adoptés de façon apparemment normale. C’est le cas de Mme S. K, domiciliée au quartier Badialan III, qui remue ciel et terre pour récupérer son garçon, parti en France depuis 1994, avec un couple français « adoptant ». Selon la dame S.K, son mari serait à la base du départ de son fils.

Forum Adoptie Trefpunt LOTGENOTEN => Geadopteerden => Topic gestart door: 19Helena78 op 28 november 2007, 21.52.16 uur Titel: Geadopteerden uit Pekalongan Bericht door: 19Helena78 op 28 november 2007, 21.52.16 uur Hoi, Mijn naam is Helena.Ik ben uit '78 en geadopteerd vanuit Jakarta via stichting Mulia. Ik ben opzoek naar andere mensen die ook geboren zijn uit Pekalongan. Mijn geboortewijk is Kebulen. Ik heb de eerste daagjes van mijn leven 26 daagjes bij mijn biologische moeder doorgebracht tot ik naar een kindertehuis ging in Jakarta. Drie maanden in het thuis voor ik naar nederland kwam. Helaas heb ik een minder gelukkige jeugd gehad bij mijn adoptiefamilie. But live goes on. Ik heb al, (eigenlijk nooit ) geen contact met ze gehad sinds 5 jaar geleden. Momenteel ben ik ook bezig met een zoektocht naar biofamilie. Ben benieuwd of ik broetjes/zusjes heb en dat soort vragen. Wat is jouw verhaal? Groetjes Helena

Titel: Re: Geadopteerden uit Pekalongan Bericht door: imas op 05 december 2007, 15.53.21 uur hoi helena ik ben van '79, ook geadopteerd via een weeshuis in jakarta 'pondok pelangi', (adres hiervan is JL Kebalen 5/32, Kebayoran Baru) en ik wil je graag mijn 'rootsverhaal' vertellen ik ben niet via een organisatie geadopteerd,(wel via een bevriende missionaris), dus ik had totaal geen info over mijn achtergrond ik was volgens het 'officiële verhaal', nl een vondeling... Ze hebben mij altijd verteld dat ik te vondeling ben gelegd in een bos, daarna heeft een mevrouw in subang een aantal weken voor mij gezorgd omdat ik ondervoed en totaal verzwakt was, en zo in het weeshuis in jakarta terecht gekomen tijdens mijn puberteit, en ook na de geboorte van mijn eerste kindje, heb ik het een hele tijd moeilijk gehad niet zozeer met het feit dat ik geadopteerd ben (er werd thuis gewoon niet over gesproken, voor mijn ouders een 'afgesloten hoofdstuk') ik had het wel vreselijk moeilijk met het feit dat ik ergens afgelegen te vondeling was gelegd, op deze manier had ik als baby gewoon geen kans.. zelf ben ik een totaal 3 maal terug geweest, 2 maal zonder enige info, dus echt als 'toerist' in 2001 ging ik trouwen en had ik mijn adoptieakte nodig omdat ik niet meer in mijn dorp woonde en intussen naar de stad verhuisd was, had mijn moeder de nodige documenten afgehaald op het gemeentehuis en ik zou ze binnenbrengen op het stadhuis van de stad waar ik zou trouwen en wonen in een reflex heb ik een kopie vd documenten genomen en ze binnengebracht, om pas een paar dagen later te lezen wat er precies in stond... ik vond mijn indonesische naam, geboorteplaats, de namen van mijn biologische ouders en hun adres nadat ik van de schok bekomen was, heb ik eerst heel veel twijfels gehad en uren gepiekerd, maar uiteindelijk ben ik met één of ander excuus toch naar indonesië vertrokken om het adres na te trekken daar aangekomen was het adres onbewoond, en in jakarta kondenb ze me op de ambassade enkel vertellen dat ik ginder niet bestond: niet onder mijn officiële naam en ook niet onder mijn geboortenaam, mijn dossiers zouden in '81 gewist zijn terug thuis was de teleurstelling natuurlijk groot, dus je kan je al voorstellen hoe geschrokken ik was toen ik in 2005 (!) ineens post kreeg uit indonesië! van mijn biologische ouders.... in het nederlands! ik had nl mijn naam achtergelaten in wat mijn geboortedorp zou zijn en blijkbaar kwamen zij, na een aantal jaren nog eens op bezoek en werden ze aangesproken door het dorpshoofd, met de mededeling dat een meisje hun zocht zij hebben er dan alles aangedaan om mij te vinden en hadden via de ambassade in jakarta mijn adres gekregen mijn eerste reactie was vooral ongeloof en heel afstandelijk, maar na een 3-tal formele brieven (in een soort engels!), wisten ze me details te vertellen over een bepaalde kenmerken:een moedervlek die ik (op een niet zichtbare!) plaats hen in een bepaalde vorm, ik heb ook een speciale bloedgroep, een bepaalde allergieen ze stuurde me heel hun medische gegevens, en dan ook hopen familiefoto's toen ze dan ook nog mijn adoptieverhaal vertelden (jammer genoeg nogal tragisch, ze hebben mij nl nooit echt afgestaan!) en de 'bevriende missionaris' en de vrouw die mij verzorgd heeft met naam werden genoemd, begon ik hun toch te geloven ondertussen heb ik de missionaris gecontacteerd en hij is de enige verantwoordelijke.. . en ik, ik blijk nog 8 broers en zussen te hebben, die allemaal wisten dat ik bestond, elk jaar mijn verjaardag 'vierden' en hoopten mij terug te vinden... spijtig genoeg weet ik niet hoe ik dit moet plaatsen, want behalve mijn man en enkele goede vrienden is niemand hiervan op de hoogte... mijn adoptieouders, maar ook mijn omgeving staat nl niet bepaald open voor dit soort dingen ze kunnen en willen zowiezo niet begrijpen dat als adoptiekind je roots ergens anders liggen en doen gewoon alsof hun neus bloedt zelf ben ik enig kind, dus mijn eigen kinderen hebben hier niet echt familie, maar ik zou toch graag willen dat ze weten dat er nog een hoop tantes, nonkels, neven en nichtjes aan hun denken

Titel: Geadopteerden uit kindertehuis Pondik Pelangi Jakarta Bericht door: Piet Water op 03 januari 2008, 21.00.49 uur Hallo, Voor mijn geadopteerde dochter (geboren 1979) ben ik op zoek naar haar biologische ouders. Ze is vis het BIA (Bureau Interlandelijke Adoptie) geadopteerd. Ze was in mei en juni 1979 bij een prive gezin uit Nederland (Els Wunnink - Tuytjens, die ook voor BIA of Wereldkinderen werkte). Mijn dochter heet(te) Sumiyati en is geboren 30 maart 1979 in Bogor, waar ze enkele weken ook in huis geweest is bij iemand met de naam Jopie Sohatapij. Ongeveer half mei 1979 is ze naar Jakarta gegaan. Ik hoop dat iemand mij verder kan helpen, het zou namelijk heel veel voor haar betekenen. Titel: Re: Geadopteerden uit Pekalongan

Bericht door: imas op 04 januari 2008, 14.26.24 uur hoi pieter ik hoop dat je je dochter op weg kan helpen met haar zoektocht! ik ben ook geadopteerd via mevr wunninck en heb haar nog een aantal keren proberen te bereiken via haar adres in nederland, maar ze is helaas overleden, heb ik van andere geadopteerden vernomen weet ze in welk weeshuis ze heeft gezeten? als alles via mevr wunninck is verlopen heeft ze ook in pondok pelangi gezeten (zie mijn verhaal hierboven) en bij asalsaya zijn er nog een aantal mensen die uit hetzelfde weeshuis komen, allemaal via dezelfde mevrouw ik geboren inn mei 1979, naar het weeshuis in jakarta gegaan en uiteindelijk in oktober 1979 naar België gekomen, ik heb wel een aantal foto's van het weeshuis terug gevonden, dus wie weet hebben we elkaar nog 'ontmoet' veel succes alvast

Titel: Re: Geadopteerden uit Pekalongan Bericht door: imas op 04 januari 2008, 14.39.35 uur sorry piet, ik had de titel van je reactie niet gezien! ze komt dus uit hetzelfde weeshuis als mij! heeft ze nog een adoptieakte met namen of een adres op, of kan ze die privé-persoon bij wie ze is verbleven nog contacteren? ze zullen het niet snel toegeven, maar meestal weten die mensen ook iets meer, al is het maar het kleinste detail, altijd de moeite waard om eens te checken de privé-personen waar ik verbleven ben zijn mij bij mijn biologische ouders komen weghalen, samen met een missionaris en 'notaris', dus zij weet eigenlijk alles van mijn bio-ouders voorlopig heb ik haar er nog niet mee geconfronteerd, we hebben nog altijd contact (kerstkaartjes, verjaardagskaartjes,...) maar eigenlijk wil ik wel weten wat zij 'weet' ik ben in mijn zoektocht ook op de ambassade in jakarta geweest, maar dat haalt echt niets uit wat nog een mogelijkheid is: proberen uit te vissen wie in de tijd dat je dochter geboren is dorpshoofd was in de buurt het dorpshoofd kende nl iedereen, dus oo de biologische ouders v je dochter als die persoon nog leeft, kan hij jullie misschien aan een naam of adres of eventuele namen v andere familieleden die in de buurt zijn blijven wonen helpen een vriendin van mij heeft haar vader toevallig terug gevonden door een plaatselijke gids ze is met haar adoptieouders nr haar geboortedorp gereisd en een lokale gids is overal beginnen rondvragen nr ouders die zoveel jaar terug een dochter hadden afgestaan voor adoptie (ze dacht ook dat ze geen kans had om ze terug te vinden) wat bleek: haar vader leefde nog in hetzelfde dorp, en het nieuws dat zijn dochter naar hem op zoek was verspreidde als een lopend vuurtje T

Van: Sandberg Elisabet [mailto:Elisabet.Sandberg@adoptionscentrum.se]

Verzonden: 19 November 2007 20:15

Thankyou for sending me the information about the discussion in Holland.

Dealt with letter from Ina/WK about RP

Former employer

DG Competition

Former function

Personal adviser to Commissioner Neelie Kroes (for 2 years)

31/10/2007 - In war-torn regions in both Chad and Sudan SOS Children's Villages provides psychosocial care to children and women suffering from trauma and trauma-related symptoms. It is especially in emergency and crisis situations such as these that exceptional care should be taken to prevent the separation of children from their families. SOS Children's Villages regrets the situation in which the 103 children in Chad find themselves and we hope that every effort will be made to reunite them with their families and that their well-being be protected at all times.

SOS Children's Villages aims to support children and families in need. The central principle of our work is that every child should grow up in a family, where possible in his or her own family and in his or own familiar environment. It is our aim and conviction that children should grow up learning their native language within their own culture. When a child is at risk of losing parental care we seek to strengthen the support system through programmes aimed at strengthening their coping skills, ensuring their access to essential services, and providing medical, educational, and psycho-social support. A second line of support stems from the extended family and the community.

When parents are unable to take care of a child in spite of interventions, in first instance a solution is sought within these spheres. A child may be considered for admission to an SOS Children's Villages when there are no possibilities for long-term care within the extended family or the community. By rule SOS Children's Villages works with local and national youth welfare authorities. Not only do we depend on this cooperation with and support of the government, we consider the building of local capacity for long-term family based child care a vital element of our work. In our work with children who have lost parental care, in most cases the legal guardianship over children is not with SOS Children's Villages but with the parents, some other relatives, or the youth welfare authorities.

SOS Children's Villages principally has a positive attitude towards adoption as it is one channel to find good care for a child. International adoption can offer a good solution if and when the local possibilities have been exhausted, the proper legal channels have been followed and the fundamental principles of international adoption, as established by the Hague Convention on Intercountry adoption, have been met. The same principles apply for adoption as for admitting a child to an SOS Children's Village: one has to consider whether it is the best way to care for that particular child. One important principle in our work is that siblings should not be separated. This can be problematic in cases of adoption as it is usually considered for individual children.

This agency has two reports still pending.  One is a report and the other is a inspection. 

Durante il soggiorno a Ulaan Baatar, si è instaurata una collaborazione temporanea con l’ONG italiana Amici dei Bambini, che si occupa di adozioni internazionali e opera in una ventina di paesi, tra cui la Mongolia. La coordinatrice Nadia Nisi ha chiesto un parere medico su un bambino locale di 2 anni, con probabile ritardo mentale, e che è in attesa di essere adottato da una coppia italiana. Dopo la visita della pediatra Roberta e della fisioterapista Franca (che purtroppo ha confermato tale sospetto), Nadia ha invitato Franca presso un istituto per bambini con handicap, le cui suore e insegnanti hanno chiesto di potere apprendere le nozioni basilari sul massaggio terapeutico. Così Franca ha tenuto un corso intensivo di tre giorni sulle tecniche del massaggio, rendendo così più intensa e utile la sua collaborazione con Amici dei Bambini.

Letter Amici to JLS - still under request (ASK THE EU - GESTDEM

Amici wanted that project...

http://www.asktheeu.org/en/request/404/response/1802/attach/13/Ai.Bi.Annex9.pdf

"AMICI DELL'ADOZIONE" Home - Chi siamo - Dove siamo - Attività e mobilitazioni - Aderisci alle nostre lotte - Newsletter - Contatti 23 ottobre 2007 FAMIGLIE ADOTTIVE ITALIANE DA IERI DAVANTI AL PARLAMENTO EUROPEO. DIAMOGLI SUBITO IL NOSTRO SOSTEGNO Amici dell'Adozione, vi diamo aggiornamenti sulla mobilitazione delle famiglie italiane che da anni chiedono di poter finalmente terminare la pratica adottiva con i bambini rumeni che conoscono da tempo e che li aspettano da lungo tempo (www.amiciadozione.it/adozione161007.htm). Come ricorderete la nostra mobilitazione di pochi giorni fa aveva già dato qualche piccolo risultato (www.amiciadozione.it/adozione181007.htm). Ora le famiglie sono, già da ieri, a manifestare di fronte alla sede di Strasburgo del Parlamento Europeo, in Francia, che è riunito in seduta plenaria (www.europarl.europa.eu/news/public/default_it.htm). Grazie alla intensa mobilitazione delle famiglie italiane vi sono già i primi risultati. Hanno già incontrato gli eurodeputati CLAUDIO FAVA e ROBERTA ANGELILLI. Domani, 24 ottobre alle ore 11, incontreranno presso il Palazzo Winston Churchill l'eurodeputata francese CLAIRE GIBAULT, che conosciamo da tempo, e che da circa 2 anni lotta per i bambini della Romania e un strutturato progetto sull'adozione europea insieme all'eurodeputato JEAN MARIE CAVADA, presidente della Commissione del Parlamento Europeo per le libertà civili, giustizia e affari interni (www.europarl.europa.eu/activities/expert/committees/presentation.do?committee=2362&language=IT). Domani, 24 ottobre alle ore 17, incontreranno un nutrito gruppo di eurodeputati italiani. Qui sotto trovate il testo della lettera che i 4 eurodeputati promotori dell'incontro hanno già inviati a tutti gli altri per sensibilizzarli (gli eurodeputati italiani sono più di 70). La lotta dovrà comunque essere ancora lunga. Le famiglie adottive in questo momento sono ancora là, per strada a Strasburgo con il loro striscione. Abbiamo appena sentito l'amico Enzo Macaluso. Ci dice che è dura. Tra l'altro all'esterno fa molto freddo. Vi chiediamo ancora di sostenerli con un breve SMS di sostegno. Là non ricevono e-mail. Scrivete ciò che volete. Testo consigliato: FORZA RAGAZZI, SIAMO CON VOI. NOME E COGNOME, Amici dell'Adozione. I numeri di cellulare sono: ENZO MACALUSO 335.8059090 SALVATORE LA VERDE: 333.6879351 ANTONIO ARATO: 339.3254133 Inoltre è importante che inviamo ancora le e-mail di mobiltazione (operazione che richiede pochi secondi) entrando nella pagina web www.chesipermetta.netsons.org/sito/. Il nostro sostegno è molto importante. Solo le nostre valanghe di e-mail possono smuovere qualcosa. Pochi minuti del nostro tempo possono contribuire concretamente a dare una famiglia a quei bambini che non ce l'hanno. Il loro peggior nemico è l'indifferenza che li circonda. Inviate questo messaggio a quante più persone sensibili potete. Grazie. LETTERA DI CONVOCAZIONE DI 4 EURODEPUTATI ITALIANI INVIATA AD ALTRI COLLEGHI Care colleghe e cari colleghi, il prossimo 24 ottobre i genitori adottivi di Corina, Iuliana, Larisa, Madalina e Nicusor, cinque bambini rumeni prima assegnati e poi sottratti alle cure delle famiglie adottive, saranno al Parlamento europeo di Strasburgo. La vicenda, che ha origine nell'ottobre del 2003, si è ormai protratta fino ad oggi senza che le risoluzioni e le dichiarazioni scritte del Parlamento europeo, ma anche gli appelli alla Corte di Bucarest da parte delle famiglie adottive, abbiano sortito alcun effetto sostanziale. Le famiglie adottive vivono oggi in uno stato di profondo disagio e si appellano, ormai in ultima istanza, al sostegno e aiuto che gli eurodeputati italiani potranno in qualche modo fornire. Molto può essere fatto per sollecitare, insieme, i canali opportuni e per porre fine ad una vicenda che sta segnando in profondità le coscienze dei cinque bambini e di altri bambini rumeni precedentemente adottati in Francia e Stati Uniti. Ed è auspicabile che l'iniziativa abbia la più ampia base di sostegno possibile tra tutti gli eurodeputati italiani. Per questo motivo abbiamo pensato di incontrarci con le famiglie adottive di Corina, Iuliana, Larisa, Madalina e Nicusor mercoledì 24 ottobre, dalle ore 17h00 alle ore 18h30, presso la sala N2.1 del Parlamento europeo di Strasburgo. Fiduciosi della vostra presenza e certi della vostra sensibilità su un tema tanto delicato, vi salutiamo cordialmente Giusto Catania Claudio Fava Andrea Losco Nicola Zingaretti

i

Dou? ong-uri au „mâncat“ 5 milioane de euro din banii copiilor abandona?i

Publicat la: 21.10.2007 20:11

Dou? ong-uri au „mâncat“ 5 milioane de euro din banii copiilor abandona?i

Din 16 centre de zi pe care funda?iile SERA ?i Pentru Copiii No?tri s-au angajat prin contract s? le finalizeze anul trecut, acum sunt gata doar 4

Unele centre au fost construite f?r? autoriza?ie, apoi abandonate neterminate, dar nu exist? nici un vinovat