Kinderloze stellen in het Westen zouden zonder zich daarvan bewust te zijn Indiase meisjes kunnen adopteren die onder druk door hun echte moeders zijn verkocht voor vijftig gulden....

Terwijl de adoptiefouders een eindeloze berg papieren moeten verzamelen om te bewijzen dat ze goede ouders zullen zijn, wordt er in India flink gesjoemeld. Ook hier is veel onderzoek en papierwerk nodig voordat een kind kan worden geadopteerd, maar in een land als India kunnen de meeste brieven en stempels worden gekocht voor een paar dollar.

Het hele proces begint bij arme gezinnen op het platteland. Jonge moeders die net een meisje hebben gekregen worden benaderd door handelaars die nadruk leggen op de nadelen die een dochter met zich meebrengt, zoals de hoge bruidsschat die de ouders moeten ophoesten om het kind later uit te huwelijken en het feit dat een meisje toch nooit een inkomen binnenbrengt. Zij halen de moeder over de baby te verkopen voor vijftig tot honderdvijftig gulden.

De handelaar vangt het tienvoudige als hij het kind afgeeft bij een organisatie die adopties regelt. Deze zorgt weer voor de juiste papieren waaruit blijkt dat de baby te vondeling is gelegd of op een andere manier door de natuurlijke ouders in de steek is gelaten en vervolgens kan het kind voor veel geld worden geadopteerd door westerlingen of Indiase echtparen.

Vooral baby's van de Lambada-stam, die leeft in de zuidelijke staat Andra Pradesh, zijn in trek omdat ze een vrij lichte huid hebben. Wat voor de handelaars ook handig is, is dat deze stam gelooft dat het ongeluk brengt als je derde, zesde of negende kind een meisje is.

En dan zijn er nog de kinderen die hun ouders zijn kwijtgeraakt. Kleuters die alleen worden aangetroffen in de stad, worden naar een tehuis gebracht en zowel de politie als het tehuis moeten hun best doen om de ouders terug te vinden. Pas als dat niet lukt, kan het kind voor adoptie op de lijst worden gezet.

Maar ook hier lokt het geld. Dit jaar hebben enkele officieren van de Delhi Social Welfare Department de ouders van veertig kinderen wél teruggevonden terwijl het tehuis hen al als 'verlaten' hadden opgegeven. Jaarlijks worden in Delhi tweehonderd kinderen vanuit deze tehuizen bij nieuwe ouders geplaatst.

Dit druist in tegen alle regels en wetten die India kent, maar het probleem is dat die zo gemakkelijk ontdoken kunnen worden. CARA (Central Adoption Regulation Agency) is de organisatie die vergunningen aan adoptiebureaus verleent - en daarbij zeer strikte richtlijnen handhaaft. Het probleem is echter dat CARA niet weet of ieder aangesloten bureau, momenteel zijn dat er tachtig, zich aan de regels blijft houden. 'De controle in het veld is in handen van de ministeries van Volksgezondheid van de verschillende deelstaten', zegt secretaris Dev Verman. 'Het is gebeurd dat we naar aanleiding van verhalen in de krant pas in actie konden komen, omdat we eerder van niets wisten.'

Andarl Damodaran, voorzitter van CARA, vreest dat er altijd een nieuwe manier wordt gevonden om de regels te omzeilen zolang de babyhandel genoeg geld oplevert. En daar lijkt het wel op want de vraag in de Verenigde Staten en Denemarken groeit. Zo werden in er 1999 in de VS 155 Indiase kinderen geadopteerd en in 2000 waren dat er 420.

In Denemarken sprong het aantal geadopteerde baby's in één jaar van 116 naar 160. Er gaan ook kinderen naar Nederland, al zijn dat er veel minder; vorig jaar waren het er 62.

Voor adoptiefouders is het ondertussen onmogelijk om te controleren of de baby echt in de steek is gelaten of is verkocht aan een handelaar die de commissie van een adoptieorganisatie op wil strijken. De echtparen hebben alleen maar contact met een organisatie in hun eigen land, en deze onderhandelt weer uit hun naam met een Indiase organisatie. Andarl Damodaran: 'Het is schokkend. Voor kinderen die echt niemand meer hebben is adoptie soms een fantastische oplossing en het begin van een normaal leven. Maar dit kan natuurlijk niet. Ik vrees alleen dat adoptie op deze manier een slechte naam krijgt en het hele proces nog veel moeilijker maakt.'