Better Care Network Nederland van start

ingevoerd op 30-11-2007

Afgelopen 8 november vond in Den Haag de officiële oprichtingsbijeenkomst plaats van de Nederlandse afdeling van BCN. Tal van vertegenwoordigers van professionele organisaties en particuliere initiatieven voor kinderopvang in ontwikkelingslanden, in Oost-Europa en in Nederland kwamen naar de Haagse Lobby van het Stadhuis om de bijeenkomst bij te wonen. Daar werd druk uitgewisseld in rondetafelgesprekken, discussies en een-op-eengesprekken. Sander Dekker, wethouder Onderwijs, Jeugdzaken en Sport van de gemeente Den Haag lanceerde de kersverse website van het netwerk: www.bettercarenetwork.nl.

Daarmee was de eerste landelijke afdeling van het internationale secretariaat van BCN een feit. Het volledige verslag van de bijeenkomst kunt u dowloaden vanaf deze site bij nieuws.

.

Sacked EU whistleblower loses claim

Marta Andreasen. Sacked EU whistleblower loses claim

Marta Andreasen was sacked after alleging that the EU was riddled with fraud

By Bruno Waterfield in Brussels12:01AM GMT 09 Nov 2007

A Brussels whistleblower sacked for alleging that EU book-keeping was riddled with "slush funds and fraud" vowed to fight on after she lost her battle against wrongful dismissal.

Focussing on children in need of care and protection

Staff Reporter

The handbook is useful for people working in the area of child rights

BANGALORE: There is still a long way to go for all children in India to dream of living a healthy, happy childhood free from abuse and exploitation. The protection and promotion of child rights in India vis-À-vis the juvenile justice system is an issue that needs to be addressed with much seriousness and concern.

“Justice for Children,” – a Handbook on Implementing The Juvenile Justice (Care and Protection of Children) Act 2000 and the Juvenile Justice Care and Protection of Children) Amendment Act 2006, is an attempt to guide the statutory body under the Juvenile justice system, the child welfare committees while dealing with the web of legal maze of procedural and substantive laws.

MOGILINO SOCIAL CARE HOME FOR DISABLED CHILDREN TO BE CLOSED AFTER BBC DOCUMENTARY AIRED

Tue, Nov 06 2007 11:49 CET bySpasena Baramova 2202 Views 2 Comments The social care home for physically and mentally disabled children in the village of Mogilino would be closed, Standart daily reported. This became clear on November 5 after a visit by Labour and Social Policy Minister Emilia Maslarova, European Integration Minister Gergana Grancharova and Justice Minister Miglena Tacheva to the home.

The home in Mogilino became infamous after the BBC documentary Bulgaria's Abandoned Children aired, portraying the living conditions there.

The reason to close the home was not the bad conditions, but the children's need to receive specialised help, minister Maslarova said. According to her the personnel took good care of the 65 physically and mentally disabled children.

Maslarova added that a day-care centre could be created in the Mogilino home building if any of the people working there or the people from the village decided to raise some of the children in their families. Since there was hardly any interest in adopting them, the Justice Ministry was considering facilitating foreign adoption procedures as well as the disabled children adoption procedure.

In the meantime the Agency for Social Support drew up a plan to accommodate the Mogilino children in alternative specialised homes and protected homes and to provide specialised care for them, a press release by the Council of ministers said. Out of 65 children 4 are already accommodated in specialised institutions in Brestnik and Ruse, 4 are being prepared to be transferred and 3 are sent to specialised kindergartens.

By November 10, 2007 each child should have its own expert profile. The parents of 21 of the children had already given their consent for adoption, Maslarova said.

Minister Grancharova said 10 per cent of the EU citizens were disabled and 51 per cent of Europeans thought efforts to socialise disabled people were not sufficient. She commented that the issue needed to be discussed in order for society to become involved.

Bulgaria's Abandoned Children will be screened on November 6 at the Red House Centre for culture and debate in Sofia. The screening will be followed by a debate on the institutional care for children with disabilities in Bulgaria, Bulgarian News Agency BTA reported.

‘Adoptiedossiers kloppen vaker niet dan wel’

‘Wij zijn geen criminelen die illegale kindjes hebben besteld bij de Chinees’, schrijven een wanhopige Patrick en Alinda op hun adoptieblog....

Van onze verslaggeefster Margreet Vermeulen

5 november 2007

De tienduizenden geadopteerden zelf worden ook geraakt door het debat dat nu is losgebrand, weet Hilbrand Westra, oprichter van United Adoptees International (UAI), een belangenorganisatie voor geadopteerden. ‘Zulke schandalen roepen bij geadopteerden automatisch de vraag op of hun adoptie wel correct is gegaan.’ Westra ziet een voorzichtige groei van het aantal geadopteerden dat op zoek is naar de waarheid achter hun dossier. ‘Maar niet iedereen wil op zoek naar zijn roots. Programma’s als Spoorloos wekken wat dat betreft een verkeerde indruk. Want stel dat je ontdekt dat je adoptie-ouders geld onder tafel hebben geschoven of dat je biologische moeder nog leeft terwijl je van je adoptie-ouders had gehoord dat ze bij je geboorte is gestorven. Zulke dingen zetten de relatie met je adoptie-ouders onder grote druk.’

On any given day in Antigua, a touristy colonial town in Guatemala, as many as a dozen American couples can be seen lounging with their soon-to-be-adopted Mayan children in the Parque Central or dining nearby in posh restaurants.

The couples enjoy the leisurely Latin American lifestyle?–?constant spring-like temperatures, drooping bougainvillea plumage and stunning views of Volcán de Agua to the south. But lately, fear has set in among the Guatemalan adoption industry. The Guatemalan government is threatening to wrestle control of adoption away from the private sector and either slow it to a crawl or shut it down completely.

Last year, at fancy Antigua hotels or in the lobby of the Marriott in Guatemala City’s upscale Zona 9, Guatemalan foster mothers or adoption attorneys passed many of the 4,135 babies adopted from this country into the eager arms of teary-eyed couples from El Norte. In other words, one percent of all babies born in Guatemala in 2006 ended up in American cribs.

Guatemala is the only Latin American country that doesn’t exercise stringent state control over international adoptions. Adoptions there fall under the notary system, which means they are essentially privatized and run by attorneys who, critics claim, traffic in impoverished, malnourished and sometimes stolen babies.

Adoptive parents can spend approximately $25,000 to $30,000 to adopt from Guatemala, and most of them leave days or weeks later with their little ones cradled in their arms, and with no questions asked as to how the attorneys acquired their babies.

Forum Adoptie Trefpunt LOTGENOTEN => Geadopteerden => Topic gestart door: 19Helena78 op 28 november 2007, 21.52.16 uur Titel: Geadopteerden uit Pekalongan Bericht door: 19Helena78 op 28 november 2007, 21.52.16 uur Hoi, Mijn naam is Helena.Ik ben uit '78 en geadopteerd vanuit Jakarta via stichting Mulia. Ik ben opzoek naar andere mensen die ook geboren zijn uit Pekalongan. Mijn geboortewijk is Kebulen. Ik heb de eerste daagjes van mijn leven 26 daagjes bij mijn biologische moeder doorgebracht tot ik naar een kindertehuis ging in Jakarta. Drie maanden in het thuis voor ik naar nederland kwam. Helaas heb ik een minder gelukkige jeugd gehad bij mijn adoptiefamilie. But live goes on. Ik heb al, (eigenlijk nooit ) geen contact met ze gehad sinds 5 jaar geleden. Momenteel ben ik ook bezig met een zoektocht naar biofamilie. Ben benieuwd of ik broetjes/zusjes heb en dat soort vragen. Wat is jouw verhaal? Groetjes Helena

Titel: Re: Geadopteerden uit Pekalongan Bericht door: imas op 05 december 2007, 15.53.21 uur hoi helena ik ben van '79, ook geadopteerd via een weeshuis in jakarta 'pondok pelangi', (adres hiervan is JL Kebalen 5/32, Kebayoran Baru) en ik wil je graag mijn 'rootsverhaal' vertellen ik ben niet via een organisatie geadopteerd,(wel via een bevriende missionaris), dus ik had totaal geen info over mijn achtergrond ik was volgens het 'officiële verhaal', nl een vondeling... Ze hebben mij altijd verteld dat ik te vondeling ben gelegd in een bos, daarna heeft een mevrouw in subang een aantal weken voor mij gezorgd omdat ik ondervoed en totaal verzwakt was, en zo in het weeshuis in jakarta terecht gekomen tijdens mijn puberteit, en ook na de geboorte van mijn eerste kindje, heb ik het een hele tijd moeilijk gehad niet zozeer met het feit dat ik geadopteerd ben (er werd thuis gewoon niet over gesproken, voor mijn ouders een 'afgesloten hoofdstuk') ik had het wel vreselijk moeilijk met het feit dat ik ergens afgelegen te vondeling was gelegd, op deze manier had ik als baby gewoon geen kans.. zelf ben ik een totaal 3 maal terug geweest, 2 maal zonder enige info, dus echt als 'toerist' in 2001 ging ik trouwen en had ik mijn adoptieakte nodig omdat ik niet meer in mijn dorp woonde en intussen naar de stad verhuisd was, had mijn moeder de nodige documenten afgehaald op het gemeentehuis en ik zou ze binnenbrengen op het stadhuis van de stad waar ik zou trouwen en wonen in een reflex heb ik een kopie vd documenten genomen en ze binnengebracht, om pas een paar dagen later te lezen wat er precies in stond... ik vond mijn indonesische naam, geboorteplaats, de namen van mijn biologische ouders en hun adres nadat ik van de schok bekomen was, heb ik eerst heel veel twijfels gehad en uren gepiekerd, maar uiteindelijk ben ik met één of ander excuus toch naar indonesië vertrokken om het adres na te trekken daar aangekomen was het adres onbewoond, en in jakarta kondenb ze me op de ambassade enkel vertellen dat ik ginder niet bestond: niet onder mijn officiële naam en ook niet onder mijn geboortenaam, mijn dossiers zouden in '81 gewist zijn terug thuis was de teleurstelling natuurlijk groot, dus je kan je al voorstellen hoe geschrokken ik was toen ik in 2005 (!) ineens post kreeg uit indonesië! van mijn biologische ouders.... in het nederlands! ik had nl mijn naam achtergelaten in wat mijn geboortedorp zou zijn en blijkbaar kwamen zij, na een aantal jaren nog eens op bezoek en werden ze aangesproken door het dorpshoofd, met de mededeling dat een meisje hun zocht zij hebben er dan alles aangedaan om mij te vinden en hadden via de ambassade in jakarta mijn adres gekregen mijn eerste reactie was vooral ongeloof en heel afstandelijk, maar na een 3-tal formele brieven (in een soort engels!), wisten ze me details te vertellen over een bepaalde kenmerken:een moedervlek die ik (op een niet zichtbare!) plaats hen in een bepaalde vorm, ik heb ook een speciale bloedgroep, een bepaalde allergieen ze stuurde me heel hun medische gegevens, en dan ook hopen familiefoto's toen ze dan ook nog mijn adoptieverhaal vertelden (jammer genoeg nogal tragisch, ze hebben mij nl nooit echt afgestaan!) en de 'bevriende missionaris' en de vrouw die mij verzorgd heeft met naam werden genoemd, begon ik hun toch te geloven ondertussen heb ik de missionaris gecontacteerd en hij is de enige verantwoordelijke.. . en ik, ik blijk nog 8 broers en zussen te hebben, die allemaal wisten dat ik bestond, elk jaar mijn verjaardag 'vierden' en hoopten mij terug te vinden... spijtig genoeg weet ik niet hoe ik dit moet plaatsen, want behalve mijn man en enkele goede vrienden is niemand hiervan op de hoogte... mijn adoptieouders, maar ook mijn omgeving staat nl niet bepaald open voor dit soort dingen ze kunnen en willen zowiezo niet begrijpen dat als adoptiekind je roots ergens anders liggen en doen gewoon alsof hun neus bloedt zelf ben ik enig kind, dus mijn eigen kinderen hebben hier niet echt familie, maar ik zou toch graag willen dat ze weten dat er nog een hoop tantes, nonkels, neven en nichtjes aan hun denken

Titel: Geadopteerden uit kindertehuis Pondik Pelangi Jakarta Bericht door: Piet Water op 03 januari 2008, 21.00.49 uur Hallo, Voor mijn geadopteerde dochter (geboren 1979) ben ik op zoek naar haar biologische ouders. Ze is vis het BIA (Bureau Interlandelijke Adoptie) geadopteerd. Ze was in mei en juni 1979 bij een prive gezin uit Nederland (Els Wunnink - Tuytjens, die ook voor BIA of Wereldkinderen werkte). Mijn dochter heet(te) Sumiyati en is geboren 30 maart 1979 in Bogor, waar ze enkele weken ook in huis geweest is bij iemand met de naam Jopie Sohatapij. Ongeveer half mei 1979 is ze naar Jakarta gegaan. Ik hoop dat iemand mij verder kan helpen, het zou namelijk heel veel voor haar betekenen. Titel: Re: Geadopteerden uit Pekalongan

Bericht door: imas op 04 januari 2008, 14.26.24 uur hoi pieter ik hoop dat je je dochter op weg kan helpen met haar zoektocht! ik ben ook geadopteerd via mevr wunninck en heb haar nog een aantal keren proberen te bereiken via haar adres in nederland, maar ze is helaas overleden, heb ik van andere geadopteerden vernomen weet ze in welk weeshuis ze heeft gezeten? als alles via mevr wunninck is verlopen heeft ze ook in pondok pelangi gezeten (zie mijn verhaal hierboven) en bij asalsaya zijn er nog een aantal mensen die uit hetzelfde weeshuis komen, allemaal via dezelfde mevrouw ik geboren inn mei 1979, naar het weeshuis in jakarta gegaan en uiteindelijk in oktober 1979 naar België gekomen, ik heb wel een aantal foto's van het weeshuis terug gevonden, dus wie weet hebben we elkaar nog 'ontmoet' veel succes alvast

Titel: Re: Geadopteerden uit Pekalongan Bericht door: imas op 04 januari 2008, 14.39.35 uur sorry piet, ik had de titel van je reactie niet gezien! ze komt dus uit hetzelfde weeshuis als mij! heeft ze nog een adoptieakte met namen of een adres op, of kan ze die privé-persoon bij wie ze is verbleven nog contacteren? ze zullen het niet snel toegeven, maar meestal weten die mensen ook iets meer, al is het maar het kleinste detail, altijd de moeite waard om eens te checken de privé-personen waar ik verbleven ben zijn mij bij mijn biologische ouders komen weghalen, samen met een missionaris en 'notaris', dus zij weet eigenlijk alles van mijn bio-ouders voorlopig heb ik haar er nog niet mee geconfronteerd, we hebben nog altijd contact (kerstkaartjes, verjaardagskaartjes,...) maar eigenlijk wil ik wel weten wat zij 'weet' ik ben in mijn zoektocht ook op de ambassade in jakarta geweest, maar dat haalt echt niets uit wat nog een mogelijkheid is: proberen uit te vissen wie in de tijd dat je dochter geboren is dorpshoofd was in de buurt het dorpshoofd kende nl iedereen, dus oo de biologische ouders v je dochter als die persoon nog leeft, kan hij jullie misschien aan een naam of adres of eventuele namen v andere familieleden die in de buurt zijn blijven wonen helpen een vriendin van mij heeft haar vader toevallig terug gevonden door een plaatselijke gids ze is met haar adoptieouders nr haar geboortedorp gereisd en een lokale gids is overal beginnen rondvragen nr ouders die zoveel jaar terug een dochter hadden afgestaan voor adoptie (ze dacht ook dat ze geen kans had om ze terug te vinden) wat bleek: haar vader leefde nog in hetzelfde dorp, en het nieuws dat zijn dochter naar hem op zoek was verspreidde als een lopend vuurtje T

Van: Sandberg Elisabet [mailto:Elisabet.Sandberg@adoptionscentrum.se]

Verzonden: 19 November 2007 20:15

Thankyou for sending me the information about the discussion in Holland.

Dealt with letter from Ina/WK about RP

Former employer

DG Competition

Former function

Personal adviser to Commissioner Neelie Kroes (for 2 years)

31/10/2007 - In war-torn regions in both Chad and Sudan SOS Children's Villages provides psychosocial care to children and women suffering from trauma and trauma-related symptoms. It is especially in emergency and crisis situations such as these that exceptional care should be taken to prevent the separation of children from their families. SOS Children's Villages regrets the situation in which the 103 children in Chad find themselves and we hope that every effort will be made to reunite them with their families and that their well-being be protected at all times.

SOS Children's Villages aims to support children and families in need. The central principle of our work is that every child should grow up in a family, where possible in his or her own family and in his or own familiar environment. It is our aim and conviction that children should grow up learning their native language within their own culture. When a child is at risk of losing parental care we seek to strengthen the support system through programmes aimed at strengthening their coping skills, ensuring their access to essential services, and providing medical, educational, and psycho-social support. A second line of support stems from the extended family and the community.

When parents are unable to take care of a child in spite of interventions, in first instance a solution is sought within these spheres. A child may be considered for admission to an SOS Children's Villages when there are no possibilities for long-term care within the extended family or the community. By rule SOS Children's Villages works with local and national youth welfare authorities. Not only do we depend on this cooperation with and support of the government, we consider the building of local capacity for long-term family based child care a vital element of our work. In our work with children who have lost parental care, in most cases the legal guardianship over children is not with SOS Children's Villages but with the parents, some other relatives, or the youth welfare authorities.

SOS Children's Villages principally has a positive attitude towards adoption as it is one channel to find good care for a child. International adoption can offer a good solution if and when the local possibilities have been exhausted, the proper legal channels have been followed and the fundamental principles of international adoption, as established by the Hague Convention on Intercountry adoption, have been met. The same principles apply for adoption as for admitting a child to an SOS Children's Village: one has to consider whether it is the best way to care for that particular child. One important principle in our work is that siblings should not be separated. This can be problematic in cases of adoption as it is usually considered for individual children.