15/3/2007 Incontro del portavoce M. Cappellari con il Vicepresidente U.E. Franco Frattini, presso sede della Commissione Bicamerale per l’Infanzia. Presenti anche Sen. A. Serafini, Sen. M. Burani Procaccini, On. Cancrini. Consegna a Frattini di un dossier sulla tragedia dei bambini di Romania.

.

In the cramped Anamnagar office of an adoption broker and his dusty orphanage in Ratopul, Nepali Times this week made arrangements to buy a child for adoption.

We posed as a British couple wishing to adopt a Nepali child and were told that the process was complicated and involved eight government offices and agencies. The broker said he could take care of the entire process for a $1,500 fee. If we decided to adopt from his orphanage, a further donation of $5,000 was strongly suggested.

Although he initially insisted on up-front cash of a third of his fee, he agreed to take a cheque for just over half the total amount. Immediately after we agreed to pay, he said he had just met a family from his village who wanted to put up for adoption a child the age we wanted. Earlier, he had said it could take months to find a child as young as we were looking to adopt.

Then came the promises of guaranteed approval because he had his representative on the adoption recommendation committee and that while he could not jump the queue he could use his influence.

We met the parents. They hardly looked unable to support four children as is required by law. The father said he was a political worker-turned-teacher and earned 72 pounds. He spoke fluently in English about choosing a bright future for his youngest child because love is not enough, enumerated the child's many good qualities, and used phrases like transparency, unfair practices and legal relationship. There was one condition, he said, his wife wanted to periodically meet the child. They were evasive about where they would like the meetings to be.

http://www.asktheeu.org/en/request/527/response/2160/attach/html/13/e%20mail14%203%202007.pdf.html

Mail from Gibault to Frattini:

- referring to previous contact

- Poupart's article in Le Monde Diplomatique

- Cooperation with Hans van Loon/Hague

>From: @netwerk.tv>
>To: Geertjan Lassche <geertjan@hotmail.com>
>Subject: gesprek Hoksbergen
>Date: Tue, 13 Mar 2007 16:36:44 +0100
>
>Hoi Geertjan,
>
>Mijn batterij van mijn telefoon is op, dus ik ben even onbereikbaar.
>
>Zie onderstaand (tegenstrijdig) verhaal van Hoksbergen over MASOS en/of zie
>bijlage.
>
>
>Hoksbergen (gesproken 13/3/2007)
>
>Ik ken de organisatie MASOS. Via een contactpersoon van Wereldkinderen ben
>ik met Andal Tangavel, de directeur van MASOS, in contact gekomen.
>
>Twee jaar geleden (2005) was ik in India. Ik wilde langs Andal Tangavel
>gaan, belde voor een afspraak. Ik kreeg zijn zoon aan de telefoon die zei
>dat zijn vader problemen had. Andal Tangavel, directeur van MASOS, is (tien
>jaar geleden) opgepakt vanwege kidnapping.
>Ik heb geen contact meer met hem. Ik ben er ontstemd over. Mijn vertrouwen
>is beschaamd.
>Ik denk dat hij gewoon stom is geweest. Niet kwaadaardig stom. Het is een
>fatsoenlijke familie. Zij leefden simpel en eenvoudig. Hij is zelf
>waarschijnlijk ook beduveld.
>
>In het begin van de jaren negentig is de vergunning van MASOS ontnomen. Ik
>wist dat de vergunning ontnomen was. De reden van het intrekken van de
>vergunning was voor mij onduidelijk. Het had iets te maken met strengere
>regelgeving, over het aantal kinderen dat naar het buitenland ging en het
>geven van bepaalde zorg. Tangavel heeft nooit iets verteld over het
>intrekken van de vergunning. De vergunning bleef vijf, zes jaar
>ingetrokken.
>
>Eind jaren negentig, ik denk 1998, kreeg MASOS de tweede vergunning.
>Ik gaf Tangavel adviezen toen hij deze vergunning kreeg voor
>(internationale) adoptie. Bijvoorbeeld dat hij goed de adressen moest
>bewaren van de biologische ouders. Hoe hij de alleenstaande moeders moest
>bijstaan, moest omgaan met kinderen.
>
>Ik heb Wereldkinderen benaderd of zij wilde adopteren van MASOS. Zij hadden
>al een ander kanaal in India, en vonden de provincie te ver, had dus geen
>interesse. Ik heb ook contact opgenomen met Noorwegen en Zweden.
>
>Ik weet niet of er kinderen van MASOS naar MSS zijn gebracht. Of dat er
>kinderen van MASOS naar Nederland gingen. Dat kan zijn. De kans is niet zo
>groot dat dat gebeurde. Anders had Andal Tangavel dat gezegd. Of er
>kinderen
>naar andere tehuizen gingen? Ik weet niet naar welke tehuizen. 50% van de
>kinderen was voor binnenlandse adoptie, 50% voor buitenlandse adoptie.
>Buitenlandse adoptie, daar waren ze erg op, want daar verdiende ze meer op.
>
>Vijf, zes jaar (2002) geleden is de tweede vergunning van MASOS ontnomen.
>Door verkeerde praktijken. In een bepaald geval was de herkomst van een
>kind
>onduidelijk. Ik weet daar niet veel van.
>
>Andal Tangavel is advocaat, een notabele, een handige vent. Hij had toen
>nog
>niets met adoptie te maken. Het was een idealistische man.
>Hij had een flink stuk land buiten Madras. Hij wilde daarmee geld
>verdienen.
>Hij had verschillende projecten. Indiase vrouwen maakte tapijten. Daarna
>had
>hij een bananenplantage. Daar is hij mee gestopt. Ik vond dat zonde. Zijn
>vrouw is onderwijzeres.
>
>In de jaren zeventig ben ik bij de plaatsing van een zonneboiler op het
>MASOS-gebouw geweest, dat was een project van Wereldkinderen.
>
>
>Mijn bezwaren tegen Meiling:
>
>- het voornaamste doel van Meiling is het zoeken van kinderen bij ouders,
>i.p.v. andersom
>- de kinderen die geplaatst werden waren ouder
>- ik hoorde het verhaal van Tjebbe Strubbe, schandalig natuurlijk
>- als er al klachten waren, dan was het over Meiling (deze klachten heb ik
>nooit genoteerd)
>- Meiling is een vrijwilligersorganisatie
>- de voorzitter van Meiling is een autoritaire flapdrol
>- bekijk RondomTien van ?97/?98
>- Ministerie van Justitie trok de vergunning niet in omdat de klachten over
>Meiling niet duidelijk en eenduidig genoeg waren
>- onduidelijke financiën
>
>Wereldkinderen heeft mij ooit eens gevraagd om naar twee kinderen te kijken
>in die regio (waar Meiling nu zit). Om te kijken of ze in aanmerking konden
>komen voor adoptie. De oudste kon niet meer. Het kind was zwaar gestoord.
>De
>jongste van twee kon nog wel in aanmerking komen voor adoptie. Zo?n
>kindertehuis wil die kinderen gewoon kwijt.
>Ik was dan ook verbaasd dat Meiling in die regio in India zat. Ik dacht:
>klopt dat wel? Zijn ze wel deskundig?
>
>
>Sazas Bhaskar (saras1955@yahoo.com) woont in Chennai en promoveert bij mij
>op adoptie.
>
>In Madras gaf ik lezingen over adoptie en ontwikkelingen van jonge
>kinderen.
>
>Ik ben bevriend met mrs. Andal Damodaran. Zij is de president van ICCW,
>Indian Child Center Welfare. Als ik in India ben, ben ik een VIP.
>
>In januari 1975  kwam ik de eerste keer terug uit India. Mijn vrouw en ik
>zijn daarna projecthulp begonnen. Het was in die tijd een andere sfeer. Ik
>had een container vol met spullen uit India. Die verkochten we vanuit ons
>huis. De opbrengst ging naar Wereldkinderen. De Wereldkinderen-winkel is
>gestart door mij.
>
>
 

Enfants roumains évaporés en France

3/10/2007

Bucarest dénonce la disparition de mineurs roumains hospitalisés en France.

Les autorités de Bucarest ont indiqué vendredi 27 février avoir dénoncé la disparition d’enfants roumains pris en charge par des associations pour être hospitalisés en France, et dont les parents seraient sans nouvelles depuis des années.

La secrétaire d’Etat, chargée de la protection de l’enfance, Gabriela Coman a en effet déclaré devant une commission parlementaire que des enfants de Roumanie, qui ont été envoyés en France pour des traitements médicaux en 1997 et 1998 ne sont plus jamais revenus dans leur pays.

Adoption from Nepal is beginning to look like trafficking

A NEPALI TIMES INVESTIGATION

In the cramped Anamnagar office of an adoption broker and his dusty orphanage in Ratopul, Nepali Times this week made arrangements to buy a child for adoption.

We posed as a British couple wishing to adopt a Nepali child and were told that the process was complicated and involved eight government offices and agencies. The broker said he could take care of the entire process for a $1,500 fee. If we decided to adopt from his orphanage, a further donation of $5,000 was strongly suggested.

Although he initially insisted on up-front cash of a third of his fee, he agreed to take a cheque for just over half the total amount. Immediately after we agreed to pay, he said he had just met a family from his village who wanted to put up for adoption a child the age we wanted. Earlier, he had said it could take months to find a child as young as we were looking to adopt.

"In India, Stefia doesn't stand a chance"

Paul Vandenhoven and Christel Van de Voorde, a married couple from Sint-Niklaas, tell their experiences as adoptive parents in the One Adoption program. She follows the program to India, where Christel is about Stefia, their fourth child.

With four adoptive children, two of whom are physically disabled, the couple is extremely suitable to participate in the TV program. ,, When the people from Adoptie asked us if we ...

Michaël Temmerman

With four adoptive children, two of whom are physically disabled, the couple is extremely suitable to participate in the TV program. ,, When the people from Adoptie asked us if we wanted to cooperate, we immediately agreed. We want to tell everyone how difficult it is sometimes to adopt and raise a child, "says Christel Van de Voorde. "It is not just rose scent and moonshine."

02.03.07: Verenigde Naties omarmen nieuw Nederlands initiatief voor Weeskinderen Stichting World Initiative for Orphans in Den Haag, is na uitvoerige consultatie door het VN Comité voor de Rechten van het Kind in Geneve, gevraagd haar activiteiten in structurele samenwerking met de Verenigde Naties uit te bouwen. Het United Nations Committee on the Rights of the Child in Geneve, als onderdeel van het Hoge Commissariaat voor de Mensenrechten, heeft in een verklaring van voorzitter Prof. J.E. Doek, de interesse tot strategische samenwerking met deze jonge Nederlandse stichting vastgelegd. World Initiative for Orphans plaatst zich hiermee samen met Unicef en ISS op het wereldniveau van NGO's die in publiek-private samenwerking bijdragen leveren aan armoedebestrijding en aan het bereiken van de Millenium Doelstellingen. Na haar oprichting (2004) heeft Stichting WIO zich, sinds januari 2006, mede op verzoek van de VN, geheel gericht op het organiseren van wereldwijde samenwerking t.b.v. alle kinderen zonder ouderlijke zorg. Deze kwetsbare groep van ruim 150 miljoen wees- en verlaten kinderen zal in de komende 5 jaar doorgroeien tot 250 miljoen. In 2015 zijn 400 miljoen jonge mensen direct/indirect benoembaar in deze groep. Zij hebben nauwelijks toegang tot scholing, voeding, medische zorg en liefde en zijn vaak bijzonder kwetsbaar voor misbruik/exploitatie, ontvoering en kinderarbeid. World Initiative for Orphans werkt wereldwijd, binnen de VN Kinderrechtenconventie (getekend door 193 VN Lidstaten), aan praktische en snel inzetbare doch academisch onderbouwde oplossingen voor wees- en verlaten kinderen (4 alternatieven). In een unieke vrijwillige samenwerking van verantwoordelijke overheden, ervaren hulpverleners en academici uit de gehele wereld, worden, via onderzoek en een nieuw "eenvoudig kennisnetwerk", "best practices" uitgewisseld en ingevoerd. Oprichter/voorzitter Maarten Brekelmans is zeer verheugd over deze snelle en unieke internationale erkenning voor WIO's missie en pragmatische werkwijze. WIO is gevestigd in Den Haag en heeft medewerkers in 4 werelddelen. In Mei 2007 organiseert WIO het eerste wereldcongres over dit onderwerp in Den Haag. De maand mei 2007 is uitgeroepen tot World Orphan Month. WIO kent geen steun van de Nederlandse regering of andere fondsen.

.

.